Τι μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως 'κλασσικό' και πότε μπορούμε να χρησιμοποιούμε τον όρο αυτό;

Ως ‘κλασσικό’, μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ένα προϊόν, όπως ένα έπιπλο, μια εικόνα, ένα σχέδιο, μια φωτογραφία, μια κινηματογραφική ταινία, ένα λογοτέχνημα, ένα ρούχο, κλπ, το οποίο αντιπροσωπεύει ότι το ‘ποιοτικότερο’ είχε και έχει να επιδείξει η εποχή κατά την οποία επινοήθηκε και υλοποιήθηκε.

Κατά συνέπεια, ο όρος κλασσικό’ δεν σημαίνει ‘παλαιό’ ούτε 'παλιομοδίτικο' αλλά σημαίνει ‘ποιοτικό δείγμα μιας συγκεκριμένης εποχής'.

Επιπλέον, ο όρος κλασσικό θα πρέπει απαραίτητα να εμπεριέχει και την έννοια του διαχρονικού. Δηλαδή, τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του προϊόντος, ανεξάρτητα αν ήταν σε μια εποχή σημαντικά και αξιόλογα, θα πρέπει να αξιολογούνται και στην σημερινή εποχή ως τέτοια. H υψηλή αισθητική του προϊόντος θα πρέπει να υπερβαίνει τα στενά όρια της εποχής του και να αναγνωρίζεται ως σημαντική και σε άλλες εποχές.

Οι τρόποι, με τους οποίους, ένα προϊόν μπορεί να λάβει τον τίτλο του κλασσικού είναι συνήθως δυο:

  • Α τρόπος) Η αναγνώριση από τους επαΐοντες. Δηλαδή, το προϊόν θα πρέπει να αναγνωριστεί ως σημαντικό από ένα ακαδημαϊκό ίδρυμα, ένα μουσείο, ένα πολιτιστικό οργανισμό ή από έναν διακεκριμένο ιστορικό τέχνης.
  • Β τρόπος) Αναγνώριση από το κοινό. Δηλαδή, το προϊόν θα πρέπει να είχε στην εποχή του μεγάλη εμπορική επιτυχία και να ήταν εξαιρετικά δημοφιλές. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η μαζική παραγωγή (πχ. έπιπλο) ή η διάθεση σε ευρύ κοινό (πχ. κινηματογραφική ταινία) ή η εκτύπωση σε πολλά αντίτυπα (πχ. φωτογραφία), κλπ.

Μερικά παραδείγματα κλασσικών προϊόντων είναι το αυτοκίνητο ‘σκαραβαίος’ από την εταιρεία Volkswagen (1945) και ο αναπτήρας Zippo (1932).

Σταδιακά ο όρος κλασσικό άρχισε να χρησιμοποιείται στα έπιπλα και στα αντικείμενα Design. Σε αυτήν την εξέλιξη, σημαντικό ρόλο έπαιξε το μουσείο μοντέρνας τέχνης της Νέας Υόρκης (MOMA) το οποίο συμπεριέλαβε στις εκθέσεις του έπιπλα και αντικείμενα των Ludwig Mies Nav der Rohe, Marcel Breuer, Le Corbusier, Alvar Aalto και Charles Eames.

Έτσι, η ζήτηση για αναπαραγωγές κλασσικών επίπλων και αντικειμένων αυξήθηκε και αρκετές εταιρείες όπως οι Cassina, Knoll, Aram, B.D. Ediciones de Diseño, κλπ ανταποκρίθηκαν στη ζήτηση ξανά-φέρνοντας στο προσκήνιο κλασσικά προϊόντα (re-makes). Βέβαια, η επιλογή τους αυτή δημιούργησε νομικά ζητήματα, σε σχέση με την πνευματική ιδιοκτησία των αρχικών δημιουργών αλλά και ‘αισθητικά’ ή 'κατασκευαστικά' ζητήματα, καθώς οι αναπαραγωγές σε πολλές περιπτώσεις, ήταν κατώτερης ποιότητας του αρχικού αντικειμένου.

Πάντως, οι κριτικοί αντιμετωπίζουν θετικά, το ενδιαφέρον του κοινού για ‘κλασσικά προϊόντα, επισημαίνοντας τι το γεγονός αυτό γέρνει την ζυγαριά υπέρ της ποιότητας και όχι υπέρ της εφήμερης μόδας.

Ο Achille Castiglioni, ιταλός βιομηχανικός σχεδιαστής, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορία του ιταλικού design.

Γεννήθηκε στο Μιλάνο, και σπούδασε αρχιτεκτονική στην πολυτεχνική σχολή της πόλης. Αποφοίτησε το 1944. Στην συνέχεια συνεργάστηκε με τον αδερφό του Livio (έως το 1954) και με τον Pier Giacomo (έως το 1968) σε ένα ευρύ πεδίο σχεδιαστικών πειραματισμών. Ασχολήθηκε με την αρχιτεκτονική, τον σχεδιασμό εσωτερικών χώρων και τον σχεδιασμό επίπλων.

Ενώ, σε θεωρητικό επίπεδο φαίνεται να ανήκε στον νέο-μοντερνισμό εντούτοις η σχεδιαστική του πρακτική ήταν περισσότερο ολιστική. Δηλαδή συμπεριλάμβανε στο σχεδιασμό του, μια σειρά παραμέτρων, όπως την εξωτερική μορφή, τις κατασκευαστικές δυνατότητες, τις ανάγκες του χρήστη, κλπ.

Έτσι, τα αντικείμενα και οι χώροι που σχεδίασε ήταν αρκετά διαφορετικοί και αντιφατικοί μεταξύ τους, ενώ δύσκολα μπορούν να κατηγοριοποιηθούν κάτω από ένα αισθητικό ύφος ή θεωρητικό κίνημα.

Αρκετά αντικείμενα του είναι καθαρά λειτουργικά, όπως το φωτιστικό Fucsia για την εταιρεία Flos, ενώ άλλα ξεφεύγουν, όπως για παράδειγμα το γνωστό κάθισμα Mezzadro. Ο Castiglioni, επηρεασμένος από τον Marcel Duchamp και τα ready-mades, μετέτρεψε ένα κάθισμα τρακτέρ σε κάθισμα μπαρ. Αργότερα (το 1971), αυτό το κάθισμα, το κάθισμα Mezzadro όπως ονομάστηκε, κατασκευάστηκε από την εταιρεία Zanotta .

Πρόκειται πλέον για ένα πασίγνωστο έπιπλο που τοποθετείται κυρίως σε χώρους με βιομηχανικό ύφος ή ποπ αισθητική.

Το κάθισμα Mezzadro

Το φωτιστικό Fucsia

Βιβλιογραφία: www.achillecastiglioni.it

Green Bathroom contemporary bathroom

Στα περισσότερα διαμερίσματα, ο χώρος του μπάνιου είναι συνήθως μικρός. Τί μπορούμε όμως να κάνουμε για να φανεί περισσότερο ευρύχωρος και μεγάλος;

Βιβλίο με πρακτικές οδηγίες για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στην κατοικία και εξοικονόμησης χρημάτων με ορθολογική χρήση ενέργειας.

Γράφει ο 'Απορημένος designer'

Η Zaha Hadid, είναι μια επιτυχημένη και γνωστή, σε παγκόσμιο επίπεδο, αρχιτέκτονας. Εκτός όμως απο κτίρια, τον τελευταίο καιρό, ξεκίνησε να σχεδιάζει και έπιπλα.

Εμφανώς επηρεασμένη απο τις δυνατότητες της τεχνολογίας και της τρισδιάστατης μοντελοποίησης μέσω του ηλεκτρονικού υπολογιστή, η Zaha Hadid ξεκίνησε να σχεδιάζει έπιπλα, με μορφή ρευστή και έντονα καμπυλωμένη. Η ογκοπλασία αλλά και η επιφάνεια αυτών των αντικειμένων είναι μάλλον αόριστη και δύσκολα μπορεί να περιγραφεί ή να διαστασιολογηθεί με τους όρους της Ευκλείδειας γεωμετρίας.

Μία ενδιαφέρουσα παρουσιάση που αφορά τον κλιματισμό των εσωτερικών χώρων.

Η παρουσίαση είναι σε Power Point, και αναλύει σχεδόν όλο το θέμα του κλιματισμου με πολύ απλό και κατανοητό τρόπο.

Ο σχεδιασμός είναι μια πολύπλοκη διαδικασία, που εκτός από την παράμετρο της αισθητικής, πρέπει να λαμβάνει υπόψη και την παράμετρο της εργονομίας.

Το κτισμένο περιβάλλον, είτε εσωτερικό είτε εξωτερικό, πρέπει να είναι ‘σωστά’ σχεδιασμένο, ώστε να είναι προσβάσιμο και εύχρηστο από όλους. Όσοι ασχολούμαστε με τον σχεδιασμό θα πρέπει να αναλογιζόμαστε, ότι ένα μεγάλο μέρος των χρηστών αντιμετωπίζει κάποιας μορφής ‘αναπηρία’ ή ‘δυσκολία’ σε σχέση με την κίνηση ή τη διαβίωση μέσα στον κτισμένο περιβάλλον. Ενδεικτικά μόνο αναφέρονται οι παρακάτω κατηγορίες χρηστών, που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ‘χρήστες με ειδικές ανάγκες’ καθώς, είτε σε καθημερινή βάση είτε περιστασιακά, αντιμετωπίζουν δυσκολίες πρόσβασης σε ένα χώρο.

  • Μια μητέρα που βγάζει βόλτα το παιδί της με το καρότσι
  • Ένας ηλικιωμένος κύριος που περπατάει με δυσκολία
  • Ένας μεσήλικας που έχει μειωμένη όραση
  • Ένα τυφλό παιδί
  • Ένα νέος που κινείται με αναπηρικό καρότσι
  • Ένα παιδί που έχει χαμηλό ύψ
  • Ένα κύριος που κουβαλάει βαριά πακέτα
  • Μια κυρία που έχει πρόβλημα στη μέση

Οπότε, εύκολα γίνεται αντιληπτό, ότι οι άνθρωποι με ‘ειδικές ανάγκες’ είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που πιστεύουμε και δεν περιορίζονται μόνο στους χρήστες που ονομάζουμε ‘ατομα με ειδικές ανάγκες’ ή ΑΜΕΑ. Άλλωστε, ο σχεδιασμός πρέπει λαμβάνει υπόψη εκτός από το κριτήριο της αισθητικής και τα κριτήρια της άνεσης, της ασφάλειας, της προσβασιμότητας, κλπ. Οι χώροι πρέπει να είναι άνετοι για όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα από την ηλικία τους, τη φυσική τους κατάσταση, το ύψος τους, κλπ.

ΕΡΓΟΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ Η ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΣ

Στην είσοδο μιας κατοικίας διάφορα προβλήματα, που έχουν σχέση με την εργονομία μπορούν να εντοπιστούν, όπως:

  • Το πόμολο μπορεί να είναι δύσχρηστο ή να απαιτεί αρκετή δύναμη για να ανοίξει.
  • Ο αριθμός της διεύθυνσης, μπορεί να είναι δυσανάγνωστός ή να μην υπάρχει καθόλου. Σκεφτείτε, πόσο θα δυσκολευόταν ένα ηλικιωμένος να εντοπίσει την κατοικία μας, αν ο αριθμός της οδού δε φαινόταν καθαρά.
  • Το ψηλό κατωκάσι, μπορεί να προκαλέσει ατύχηματα καθώς ο χρήστης μπορεί να σκοντάψει
  • Το όνομα στο κουδούνι της πολυκατοικίας, αν δε φωτίζεται καλά είναι δυσανάγνωστο στο σκοτάδι. Επίσης αν είναι γραμμένο με μικρά γράμματα είναι δυσανάγνωστο για τους χρήστες με μειωμένη όραση.
  • Οι σκάλες, γενικά, αποτελούν εμπόδια για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα αλλά και χρήστες με καρότσια
  • Σκαλοπάτια και επιφάνειες με υψομετρικές διαφορές, μπορούν να προκαλέσουν ατυχήματα. Συνήθως οι μικρές υψομετρικές διαφορές είναι ακόμα πιο επικίνδυνες, καθώς μας κάνουν να παραμελούμε την τοποθέτηση κιγκλιδωμάτων.
  • Μη στεγασμένοι χώροι, δεν προστατεύουν σε περίπτωση βροχής

Αφού εντοπιστούν τα ζητήματα εργονομίας, ανάλογες προτάσεις και λύσεις μπορούν να δοθούν, όπως:

  • Τοποθέτηση στεγάστρου πάνω απο την πόρτα εισόδου: Μπορεί να κατασκευαστεί ένα στέγαστρο, από πλεξιγκλάς, μέταλλο, ξύλο, κλπ, το οποίο θα προσφέρει προστασία από την βροχή και τον ήλιο.
  • Αλλαγή της θέσης του αριθμού της οδού. Καταρχήν, η πινακίδα με τον αριθμό πρέπει να είναι ευανάγνωστη και τοποθετημένη σε περίοπτη θέση. Επίσης πρέπει να φωτίζεται κατά τη διάρκεια της νύχτας.
  • Αλλαγή του πόμολου της πόρτας. Γενικά τα σφαιρικά πόμολα είναι δύσχρηστα ενώ τα πόμολα με περιστρεφόμενη λαβή είναι ευκολότερα στο χειρισμό.
  • Εγκατάσταση φωτισμού. Η είσοδος πρέπει να είναι πολύ καλά φωτισμένη. Σημαντικότερη είναι η τοποθέτηση φωτισμού ακριβώς πάνω από την πόρτα. Τα κουδούνια επίσης πρέπει να είναι καλά φωτισμένα.
  • Κατασκευή χαμηλού τοίχου για δέματα και γράμματα. Δίπλα στην πόρτα μπορεί να κατασκευαστεί ένα χαμηλός τοίχος (ή να τοποθετηθεί μια οριζόντια τάβλα), προκειμένου οι χρήστες να αφήνουν κάποιο βαρύ αντικείμενο. Στον τοίχο αυτό, μπορούν να αφήνονται γράμματα ή διαφημιστικά έντυπα και έτσι οι χρήστες, να τα λαμβάνουν, χωρίς να χρειάζεται να σκύβουν.
  • Τοποθέτηση παρτεριών σε σημεία με υψομετρικές διαφορές. Αν υπάρχουν δάπεδα με υψομετρικές διαφορές, τότε μπορούν να τοποθετηθούν παρτέρια ή κιγκλιδώματα.
  • Τοποθέτηση αντιολισθητικών λωρίδων στις σκάλες.
  • Αν υπάρχουν μικρά παιδιά στην οικογένεια, τα οποία μένουν αρκετές ώρες μόνα στο σπίτι, τότε ίσως θα πρέπει να σκεφτείτε την τοποθέτηση δεύτερης και χαμηλότερης οπής στην πόρτα, η οποία θα επιτρέπει στο παιδί να ελέγχει ποιος ‘χτυπάει την πόρτα’

Όμως το χαμηλό κόστος παραγωγής του και η ομοιότητά του με το ξύλο, έκαναν δημοφιλή την χρήση του και σε άλλα προϊόντα.

Ο Βακελίτης, αγαπήθηκε και χρησιμοποιήθηκε πολύ από τους σχεδιαστές των δεκαετιών 1920 και 1930 καθώς η αισθητική του ήταν πρωτοποριακή, οι ιδιότητες του πλεονεκτικές και πάνω από όλα, το κοινό και οι σχεδιαστές λάτρευαν οτιδήποτε είχε σχέση με την τεχνολογία και τα επιτεύγματά της. Γενικά, ο βακελίτης ανήκει στα υλικά που άνοιξαν το δρόμο στην ευρεία χρήση των πλαστικών.

Γνωστά προϊόντα, είναι το ραδιόφωνο Ekco του γνωστού αρχιτέκτονα Wells Coates και το φωτοτυπικό μηχάνημα Gestetner του βιομηχανικού σχεδιαστή Raymod Lowey.

Ραδιόφωνο απο Βακελίτη - http://en.wikipedia.org/wiki/File:Bakelite_radio.jpg

Η ιταλική εταιρεία σχεδιασμού και παραγωγής επίπλων B&B ιδρύθηκε αρχικά με το όνομα C&B το έτος 1966. Το όνομα C&B προέκυψε από τα αρχικά των ονομάτων δύο ταλαντούχων σχεδιαστών: των Cesare Cassina και Pietro Busnelli.

Ο Pietro μαζί με τον αδερφό του, ήταν προηγουμένως ιδιοκτήτης μιας εταιρείας που κατασκεύαζε έπιπλα στην πόλη Brianza της Ιταλίας. Μετά από ένα ταξίδι στο Λονδίνο, άρχισαν και οι δύο να πειραματίζονται με ένα νέο υλικό: τον αφρό πολυουρεθάνης.

Αργότερα, η κοινή εταιρεία των αδερφών Busnelli διαλύθηκε και έτσι ο Pietro ίδρυσε την C&B Italia, προκειμένου να διερευνήσει περαιτέρω τις δυνατότητες του υλικού αυτού. Η εταιρεία άρχισε ταχύτατα να αναπτύσσεται και να συνεργάζεται με σημαντικούς σχεδιαστές όπως ο Joe Colombo, οι Castiglionis, οι Archizoom, και άλλοι.

Οι πειραματισμοί με το υλικό οδήγησαν στη δημιουργία καινοτόμων προϊόντων που έβαλαν αμέσως το στίγμα τους στην ιστορία του σχεδιασμού.

Σύντομα, ξεκίνησε ο ανταγωνισμός μεταξύ των Cassina και Busnelli και έτσι το 1975 ο Cesare Cassina αποχώρησε και η εταιρεία ονομάστηκε B&B. Το δεύτερο B αντιπροσωπεύει την λέξη ‘Bank που αγόρασε και το μερίδιο.

Φυλλάδια με εικονογραφημένες οδηγίες απο την εταιρεία Leroy Merlin

Τελευταίες Απαντήσεις

Decosoup.com

Decobook.gr
© Copyright 2010 - DecoBook. All Rights Reserved