Η Chiara Ferrari, μελετάει και σχεδιάζει εσωτερικούς χώρους, απο το γραφείο της στο Λονδίνο. Πρόσφατα, ολοκληρωσε τη μελέτη ενός διαμερίσματος, ή καλύτερα την επανάχρηση ενός διαμερίσματος και τη μετατροπή του απο στούντιο φωτογραφίας σε χώρο κατοικίας.

Διευθυντικό γραφείο IKON απο την εταιρεία SATO και τον Ανδρέα Βαρώτσο

Η σειρά επίπλων IKON, φέρει την υπογραφή του βιομηχανικού σχεδιαστή Ανδρέα Βαρώτσου και συνδυάζει αρκετά διαφορετικά υλικά: όπως το φυσικό ξύλο, τη μελαμίνη, το κρύσταλλο και το αλουμίνιο. Το καμπύλο προφίλ αλουμινίου αποτελεί ένα απο τα δυναμικότερα στοιχεία της σειράς και τοποθετήθηκε τόσο στα πλαϊνά των γραφείων, όσο και στις μετώπες των βιβλιοθηκών, των ερμαρίων και των συρταροθηκών.

Η σειρά περιλαμβάνει όλα τα είδη των επίπλων που χρειάζεται ένας σύγχρονος χώρος εργασίας, όπως γραφεία, προεκτάσεις, συρταροθήκες, τροχήλατα πλευρικά ερμάρια, τράπεζες συμβουλίου, ερμάρια και βιβλιοθήκες με δυνατότητες πολλών συνδυασμών.

Η εικόνα του μαυροπίνακα, γυρίζει τους  περισσότερους ανθρώπους αρκετές δεκαετίες πίσω, στα μαθητικά τους χρόνια, όταν βρίσκονταν καθημερινά μέσα στην σχολική αίθουσα.

γράφει η Ιφιγένεια Κωτίτσα - φοιτήτρια αρχιτεκτονικής

Μετά από ένα μακρύ ταξίδι στις πρωτεύουσες του κόσμου, το κινητό περίπτερο της Chanel βρίσκει μια μόνιμη θέση, έξω από το ινστιτούτο του αραβικού κόσμου στο Παρίσι.

Ο σχεδιασμός του περιπτέρου ανατέθηκε από τον Karl Lagerfeld στην αρχιτέκτονα Zaha Hadid, με σκοπό να φιλοξενήσει μια περιφερόμενη έκθεση 20 καλλιτεχνών, εμπνευσμένη από τις τσάντες Chanel. Το περίπτερο, μαζί με την έκθεση έπρεπε να μεταφερθεί πολλές φορές απο πόλη σε πόλη, να εγκατασταθεί, να "διαλυθεί" και να ξανα-εγκατασταθεί στη Νέα Υόρκη, στο Τόκυο και στο Χονγκ Κονγκ.

Το κόκκινο χρώμα στην κουζίνα δυναμικό, βαθύ, ζεστό, φωτεινό, δραματικό δημιουργεί συναισθήματα θετικής ενέργειας αυξάνει την όρεξη για φαγητό.

http://www.flickr.com/photos/tomas_sobek/4199796850/

Ένας υπαινιγμός στο γυναικείο και τον ανδρικό φετιχισμό

Μια πτυχιακή εργασία συνδυάστηκε με έναν υποδόριο φετιχισμό και γέννησαν Τέχνη! Από τότε η Χριστίνα Δαλιάνη πλάθει με πηλό το όνειρο κάθε γυναίκας: Γόβες! Μόνο που οι γόβες της Χριστίνας δεν αναλώνονται στο περπάτημα, αλλά στο ονειροπόλημα. Ο αισθησιασμός, ο ρομαντισμός και ο δυναμισμός που αποπνέουν οι δημιουργίες της γεμίζουν με μια ανεξήγητη ενέργεια αυτόν που τις θαυμάζει.

Πηγή έμπνευσης της ήταν τα pin up girls, αλλά η Τέχνη της Χριστίνας Δαλιάνη υπονοεί τη θηλυκότητα με τρόπο υποδόριο, χωρίς να την εκθέτει. Κάνει έντονο τον αισθησιασμό, χωρίς να τον αναλώνει. Θαυμάζει τα καλλίγραμμα σώματα, χωρίς να τα εκχυδαΐζει. “Υπό την αληθινή έννοια ενός φετιχιστή, το παπούτσι έγινε ένα εξιδανικευμένο αντικείμενο λατρείας”, εξηγεί η Χριστίνα.

Δουλεύει με υαλώματα διαφανή ή καλυπτικά. Με πυροχρώματα, ή οξείδια μετάλλων, που δημιουργούν ενδιαφέροντες ιριδισμούς, αφού προσθέτει τιτάνιο ή κασίτερο. Πάνω απ' όλα όμως δουλεύει με μεράκι και έμπνευση.

Η δουλειά της Χριστίνας Δαλιάνη, αλλά και το γεγονός ότι ασχολείται επαγγελματικά με την αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων, μας κίνησαν την περιέργεια και έτσι αποφασίσαμε να την ρωτήσουμε κάποια περισσότερα πράγματα για το έργο της, της επιρροές, τον τρόπο δουλειάς, κλπ. Έτσι, η δημιουργός, μας μύησε για λίγο στα μυστικά του πηλού και των γυναικείων παπουτσιών, παραχωρώντας μας, μια σύντομη αλλά περιεκτική συνέντευξη.

dB: Χριστίνα που διδάχθηκες την τέχνη της κεραμικής;

Χ.Δ: Η αγάπη μου για την κεραμική ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια όταν ήμουν μόλις 10 χρονών και είχα την πρώτη μου επαφή με το υλικό στη κατασκήνωση που πήγαινα τα καλοκαίρια.

Την τέχνη της κεραμικής την έμαθα στα Τ.Ε.Ι Αθήνας όπου σπούδασα Αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων, Διακόσμηση και Σχεδιασμό Αντικειμένων. Πέρα απο τα μαθήματα που έκανα στη σχολή, συνέχισα κάνοντας την πρακτική μου άσκηση στο εργαστήριο και στη συνέχεια την πτυχιακή μου, όπου με βοήθησαν στο να μάθω περισσότερες τεχνικές του πηλού και των χρωμάτων.

dB: Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι σπουδές πάνω στο σχεδιασμό του χώρου επηρέασαν και τη ματιά σου ως κεραμίστρια;

Χ.Δ: Ναι, με βοήθησαν στο να κατανοώ καλύτερα τις αναλογίες, την αισθητική, το ρόλο και την αξία τους μέσα στο χώρο.

dB: Μίλησέ μας λίγο για το τρόπο με τον οποίο ‘δούλεψες’με τον πηλό: τα εργαλεία σου, το πλάσιμο της φόρμας, το ψήσιμο, τα υλικά που χρησιμοποίησες.

Χ.Δ: Η κατασκευή έγινε κυρίως με ισοπαχείς πλάκες που ενώθηκαν μεταξύ τους χωρίς την βοήθεια τροχού. Προτιμώ να πλάθω την φόρμα με τη βοήθεια εργαλείων.

Οι πηλοί που χρησιμοποιήθηκαν για την υλοποίηση των παπουτσιών είναι, κατά κύριο λόγο, τριών τύπων: λευκός λεπτόκοκκος, γκρίζος και σαμώτ χονδρόκοκκος. Δούλεψα με υαλώματα διαφανή και καλυπτικά. Χρωματισμένα με πυροχρώματα κυρίως, ή οξείδια μετάλλων, που αποσκοπούσαν στη δημιουργία μεταλλικών ιριδισμών, με πρόσθεση τιτανίου ή κασσίτερου.

Ο τρόπος ψησίματος που ακολούθησα έγινε με ηλεκτρικό καμίνι, και σε περίσσεια οξυγόνου. Η μέγιστη θερμοκρασία ψησίματος διαφέρει απο πηλό σε πηλό, στην περίπτωση μου απο 1000-1100 βαθμούς.

dB: Υπάρχουν κεραμίστες, το έργο των οποίων παρακολουθείς και θεωρείς αξιόλογο;

Χ.Δ: Σκλαβενίτης Νίκος, Δανάη Μυλωνάκη, Καίτη Αναστασάκη, Χριστίνα Μόραλη, Josh Herman, Ron Mello, Anna Katarina Haaland.

dB: Γυναικεία παπούτσια. Τι σε ελκύει, τι σε παθιάζει, τι σε εμπνέει απο αυτά τα αντικείμενα;

Χ.Δ: Τα παπούτσια είναι τα θεμέλια του ανθρώπινου σώματος, το βάθρο της ψυχής και της προσωπικότητας μας.

Είναι μανία; Τρέλα; Πάθος; Αγάπη; Ψώνιο; Φετίχ; Ποιος νοιάζεται; Ότι και να πείτε, εγώ τα αγαπάω και τα θαυμάζω. Γι’αυτό λοιπόν έφτιαξα γόβες που θα ήθελα να υπήρχαν για να μπορώ να φοράω και θα τις εκθέσω γιατί είναι το σήμα καταθετέν στην προσωπική μου ζωή και απο δώ και πέρα και στην δουλεία μου.

Στόχος μου να αναδείξω την θηλυκότητα, τον αισθησιασμό, τον ρομαντισμό, τον δυναμισμό που αποπνέουν τα ψηλοτάκουνα παπούτσια στην όψη αλλά και στο βάδισμα μίας γυναίκας όταν τα φορά.

Σύντομο βιογραφικό:

Η Χριστίνα Δαλιάνη γεννηθηκε στον Πειραία και σπούδασε στο τμήμα Αρχιτεκτονικής Εσωτερικών Χώρων, Διακόσμησης και Σχεδιασμού Αντικειμένων του ΑΤΕΙ Αθηνών.

Επαγγελματικά ασχολείται με την αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων, με την κεραμική αλλά και με άλλες μορφές τέχνης. Αυτήν την περίοδο, ετοιμάζει πυρετωδώς την πρώτη της ατομική έκθεση αλλά και τη συμμετοχή της σε μια ομαδική.

επικοικωνία: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Σελίδα στο Facebook

Μην χάσετε τις εκθέσεις της δημιουργού:

Ομαδική έκθεση:

Χώρος: 8 Δυτικά

Λ. Αθηνών 387, Αιγάλεω,

27-31 Οκτωβρίου 2011

Ατομική:

Χώρος: Booze Cooperativa

Κολοκοτρώνη 57, Αθήνα

Από 26 Ιανουαρίου έως 5 Φεβρουαρίου 2012.

Ένας μοναδικός τρόπος για να δώσετε λάμψη και φως σε ένα μικρό και σκοτεινό χώρο, είναι να καλύψετε κάποιες επιφάνειες με ψηφίδες, πλακάκια ή τουβλάκια απο καθρέφτη.

Η τεχνική της χαρτοκοπτικής πρώτο-εμφανίστηκε τον 6ο αιώνα μ.Χ στην Κίνα και εξαπλώθηκε σταδιακά στον υπόλοιπο κόσμο (Ιαπωνία, Ευρώπη, Μεξικό κλπ).

Από τον Θεοφάνη Ρούσσο - Φοιτητή του τμήματος Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής, Διακόσμησης και Σχεδιασμού αντικειμένων (ΑΤΕΙ Αθηνών)

Project στα πλαίσια του μαθήματος Design (διαμόρφωση εσωτερικών χώρων)

Τα δεδομένα

Τα δεδομένα για το συγκεκριμένο project ήταν ο χώρος συνολικής επιφάνειας 42τμ. και οι χρήστες για τους οποίους προορίζεται. Το ζητούμενο του μαθήματος ήταν ο σχεδιασμός και η διαμόρφωση ενός χώρου προκειμένου να φιλοξενήσει δύο φοιτητές αρχιτεκτονικής. Οι επιμέρους χώροι που απαιτούνταν ήταν κρεβατοκάμαρα, καθιστικό, κουζίνα, χώρος εργασίας και wc.

Η πρόταση

Η κάτοψη χωρίστηκε κάθετα σε δύο ζώνες (ημέρας και νύχτας). Έτσι οι χώροι που θέλουμε να είναι πιο ήσυχοι ομαδοποιήθηκαν και διαχωρίστηκαν από τους χώρους που χρησιμοποιούμε την ημέρα και προκαλούν περισσότερη φασαρία.

Ο διαχωρισμός της κάτοψης σε ζώνη ημέρας και νύχτας

Η κάτοψη

Το καθιστικό και η κουζίνα είναι ενιαίοι και χωρίζονται από έναν πάγκο πρωινού, που λειτουργεί και ως τραπεζαρία. Ο χώρος εργασίας βρίσκεται σε συνέχεια του καθιστικού, αλλά ξεχωρίζει από αυτόν.

Άποψη προς την κουζίνα

Άποψη προς το καθιστικό

Τέλος, το υπνοδωμάτιο και το wc έχουν αποκοπεί από το σύνολο του χώρου και αυτό γιατί ήθελα να κρατήσω την ιδιωτικότητα αυτών των χώρων.

Το κύριο χαρακτηριστικό του σχεδιασμού είναι το εμφανές μπετόν στο ταβάνι και στον κεντρικό τοίχο του σπιτιού. Δίνει ένα μοντέρνο βιομηχανικό στυλ, χωρίς όμως να χάνεται η φρεσκάδα και η φωτεινότητα που χρειάζεται ένα φοιτητικό σπίτι, αφού οι υπόλοιποι τοίχοι έχουν διατηρηθεί λευκοί. Η επίπλωση είναι λιτή ώστε να μην βαραίνει το χώρο, αλλά να του δίνει την απαραίτητη άνεση που χρειάζονται δύο φοιτητές.

Ο χώρος εργασίας των φοιτητών

Το κείμενο, τα σχέδια και οι εικόνες ανήκουν στον Θεοφάνη Ρούσσο.

e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.