Η χρήση των κεραμικών πλακιδίων με γεωμετρικά ή αφαιρετικά φυτικά μοτίβα μονόχρωμα και σε αρμονικούς συνδυασμούς χρωμάτων θεωρείται πιο σύγχρονη παρά ποτέ, καθώς ο συνδυασμός τους με παραδοσιακά και νέα υλικά (τσιμεντοκονίες, ξύλο) δίνουν εξαιρετικά αποτελέσματα υψηλής αισθητικής και απαράμιλλου ύφους στους εσωτερικούς χώρους.

Η όψη τους φέρνει στο νου τα παλιά τσιμεντοπλακάκια και γι’ αυτό αποτελούν ιδανική λύση στην αναπαλαίωση των κτιρίων σε δάπεδα, τοίχους, πλάτες και πάγκους κουζίνας.

Η Ισπανική εταιρεία πλακιδίων Mainzu παρουσιάζει μοναδικές συλλογές διακοσμητικών πλακιδίων. μέσα από τους καταλόγους της μπορείτε να δείτε πολλές εφαρμογές και συνδυασμούς πλακιδίων σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους.

πλακίδια 20x20

συλλογή Zocalos

Οι Casalgrande Padana και Mosaico+ προτείνουν νέες γραμμές που προκαλούν για τη σημαντικότητα τους. Απομίμηση ξύλου από εφυαλωμένα κεραμικά στοιχεία από την Casalgrande Padana και φυσικές μωσαϊκές ψηφίδες από την Mosaico+.

Ασ θυμηθούμε και φέτος πως βάφονται τα παραδοσιακά αυγά των Γρεβενών! Μας δένουν με τον τόπο και την ταυτότητα μας που πρέπει να διατηρήσουμε και να μεταδώσουμε στις επόμενες γενιές. Οι περδίκες, τα μοναδικά κεντημένα πασχαλινά αυγά των Γρεβενών αποτελούν μικρά έργα τέχνης της λαϊκής μας παράδοσης. Η τεχνική και τα σχέδια μεταφέρονται από γενιά σε γενιά.

Πρόκειται για ζωγραφική με λιωμένο μελισσοκέρι πάνω στα αυγά, τα οποία στη συνέχεια βάφονται κόκκινα. Η διαδικασία κατά την παράδοση ξεκινά από το βράδυ της Μ. Τετάρτης με τη ζωγραφική των αυγών και ολοκληρώνεται την Μ. Πέμπτη με το βάψιμο. Τα σχέδια που αντλούν έμπνευση από τη φύση είναι μοτίβα από άνθη, φύλλα, πουλιά, ακόμη και ευχές η κάθε νοικοκυρά αποτυπώνει με μεράκι από μνήμης πάνω στα αυγά.

Το εργαλείο που χρησιμοποιείται είναι το λεγόμενο κονδύλι, είναι αυτοσχέδια κατασκευή από κληματσίδα ή από ένα μικρό κομμάτι ξύλο. Στον κόμπο της κληματσίδας ή στο ξύλο ανοίγεται μία τρύπα μέσα στην οποία προσαρμόζεται ένα μικρό μεταλλικό χωνί (από κουτάκι αναψυκτικού).

Διαδικασία

1. Πλένουμε τα αυγά για να είναι καθαρά

2. Ανάβουμε το καντήλι

3. Τοποθετούμε ένα μικρό κομμάτι μελισσοκέρι στο χωνί του κονδυλιού

4. Πλησιάζουμε το κονδύλι στη φλόγα του καντηλιού για να λιώσει το κερί

5. Κρατώντας στο ένα χέρι το αυγό και στο άλλο το κονδύλι με το λιωμένο κερί σχεδιάζουμε πάνω στο αυγό διάφορα σχέδια της παράδοσης. Οι γραμμές του κεριού μπορεί να είναι διάφανες ή να μαυρίζουν επειδή μαυρίζει το κερί και το κονδύλι από τη φλόγα του καντηλιού.

6. Στη συνέχεια τοποθετούμε τα ζωγραφισμένα κεριά στη χύτρα με την κόκκινη μπογιά. Αποφεύγουμε να ρίξουμε αλάτι ή ξύδι στη μπογιά, γιατί θα διαλυθεί το κερί. Το χρώμα σταθεροποιείται πάνω στα αυγά αν προσθέσουμε φύλλα από κόκκινα κρεμμύδια, ώστε να βράσουν μαζί με τα αυγά.

7. Βράζουμε τα αυγά σε μέτρια φωτιά χωρίς να τα ανακατεύουμε για να μη σπάσουν. Η κόκκινη βαφή χρωματίζει όλη την επιφάνεια του αυγού, εκτός από τα σχέδια, τα οποία θα παραμείνουν λευκά.

8. Αποσύρουμε τα αυγά από τα χύτρα, τα σκουπίζουμε με μάλλινο ύφασμα για να απομακρυνθούν τυχόν υπολείμματα του κεριού και όταν κρυώσουν τα αλείφουμε με λίγο λάδι, ώστε να λάμπει το κόκκινο χρώμα και να ζωηρέψουν τα σχέδια στην επιφάνεια τους.

Καλή Επιτυχία και Καλή Ανάσταση!

Ο　Βασίλης Πούλιος　εικαστικός και καθηγητής του ΑΚΤΟ Θεσσαλονίκης μας προσκαλεί στην έκθεση ζωγραφικής του με τίτλο　"ILLUSION - WORKS ON PAPER"　στην gallery Donopoulos (Αγ.Θεοδώρας 3 - Θεσσαλονίκη).

Διάρκεια έκθεσης έως 17/5/14. Περισσότερα:　www.donopoulos.gr

"Το εικαστικό προσκήνιο του Βασίλη Πούλιου 　διαμορφώνει μια ψυχολογική ενδοσκόπηση της ατομικής ταυτότητας μέσα στο περιβάλλον του κοινωνικού παρεμβατισμού. Αποκαλύπτει 　την αυταπάτη που γεννά η ανθρώπινη άμυνα απέναντι σε φοβίες και αδυναμίες απωθημένες από τη συνείδηση. Η μοναξιά, μια από τις υπέρτατες αλήθειες τις ανθρώπινης φύσης, εκτοπίζεται δίνοντας τη θέση της στη ψευδαίσθηση μια ασφάλειας παρεχόμενης από την ένταξη σε κοινωνικές συμβάσεις όπως η οικογένεια ή την προσκόλληση σε υπαρξιακές ιδεοληψίες όπως η θρησκεία. Η αυταπάτη ως πανοπλία προστασίας απέναντι στην πραγματικότητα καθησυχάζει και λυτρώνει, ωστόσο με αντίτιμο την κυριάρχηση του ατροφικού εγώ. Ως διέξοδος απεγκλωβισμού της ατομικότητας αντιτίθεται η συνειδητοποίηση και ο ενστερνισμός της μοναξιάς της, μια επίπονη διαδικασία που αναπόφευκτα επιφέρει εσωτερικές συγκρούσεις"

Οι BRAND VAN EGMOND γιορτάζουν την 25η επέτειό τους και με υπερηφάνεια παρουσιάζουν τις συλλογές τους La vie en rose, Hollywood και Floating Candles κατά τη διάρκεια της Milan Design Week 2014. Κατεβάστε τους καταλόγους τους

Η BRAND VAN EGMOND ® ιδρύθηκε το 1989 από δύο μεμονωμένους καλλιτέχνες, τον William Brand και την Annet van Egmond, με μοναδικό σκοπό τη δημιουργία τέχνης χωρίς περιορισμούς και μέχρι σήμερα εξακολουθούν να είναι επικεφαλής στο στούντιό τους. Ο William Brand και η Annet van Egmond συναντήθηκαν στο School of Arts της Ουτρέχτης στην Ολλανδία. Και οι δύο αποφοίτησαν από εκεί, ο William ως αρχιτέκτονας και η Annet ως γλύπτρια. Πρόκειται για δύο πρωτοπόρους καλλιτέχνες, με πάθος για τα αντικείμενα και το σχεδιασμό.

Η αυτονομία παραμένει στο επίκεντρο της καλλιτεχνικής και προσωπικής ύπαρξης τους. Ο συνδυασμός της αγάπης για την δεξιοτεχνία, της αγάπης για πειραματισμό με νέα υλικά και τεχνικές και σεβασμού για άλλες εποχές έχει ως αποτέλεσμα χειροποίητα καινοτόμα σχέδια, που λανσάρονται ετησίως σε νέες συλλογές. Τα χειροποίητα γλυπτά φωτιστικά τους ακτινοβολούν πάθος και συναίσθημα, και αφήνουν μακράς διαρκείας εντύπωση.

Ο Μασταμπάς είναι ένα ορθογώνιο κτίσμα με κεκλιμένους τοίχους, που κατασκευαζόταν στην αρχαία Αίγυπτο, για να προστατεύει και να σηματοδοτεί το χώρο ταφής ενός Αιγυπτίου. Κατά τη διάρκεια της προ-δυναστικής και της πρώιμης δυναστικής εποχής, ο μασταμπάς αποτελούσε ταφικό κτίσμα τόσο για του βασιλιάδες όσο και για την ανώτερη τάξη. Αργότερα οι βασιλείς θάβονταν μέσα σε πυραμίδες, ενώ η ανώτερη τάξη και τα μέλη της βασιλικής οικογένειας συνέχιζαν να χρησιμοποιούν το μασταμπά.

Για περισσότερα από σαράντα χρόνια η εταιρία Il Piccolo έχει το σχεδιασμό, τη δημιουργία και την επίπλωση εσωτερικών χώρων. Μια μοναδική κληρονομιά δημιουργικών ικανοτήτων, σχεδιασμού και οργάνωσης, καλλιτεχνικής και χειροποίητων δεξιοτήτων σε συνδυασμό με καινοτόμες τεχνολογίες.

Il Piccolo

via Delio Tessa, 1

20121 Milano, Italy

www.ilpiccolo.com

Mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

περι-δια-βάζοντας

Αλέξης Ακριθάκης, Γιάννης Γαΐτης, Μάριος Ελευθεριάδης, Ελένη Θεοφυλάκτου, Βλάσης Κανιάρης, Χριστίνα Μήτρεντσε, Λήδα Παπακωνσταντίνου, Γιάννης Τσαρούχης, Έλλη Χρυσίδου

έως το Σάββατο 12 Απριλίου 2014

Η γκαλερί Λόλα Νικολάου επέλεξε μοναδικά έργα τεσσάρων εμβληματικών καλλιτεχνών από την ιστορική ελληνική πρωτοπορία, των Γιάννη Τσαρούχη, Γιάννη Γαΐτη, Βλάση Κανιάρη, Αλέξη Ακριθάκη, της φιλοξενούμενης Ελένης Θεοφυλάκτου, καθώς και τεσσάρων σύγχρονων εικαστικών δημιουργών από τους σταθερούς και συνεργαζόμενους καλλιτέχνες της γκαλερί, της Λήδας Παπακωνσταντίνου, της Έλλης Χρυσίδου, της Χριστίνας Μήτρεντσε και του Μάριου Ελευθεριάδη.

Πρόκειται για μια ομαδική έκθεση με γνώμονα την ποιότητα, που έχει στόχο να δημιουργήσει δυναμικούς διαλόγους ανάμεσα σε έργα που αν και διατηρούν την αυτονομία της ταυτότητάς τους, ή είναι ενδεικτικά των υπογραφών τους, παρουσιάζουν κοινά στοιχεία επινοητικότητας.

ΓΚΑΛΕΡΙ ΛΟΛΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Τσιμισκή 52, Θεσσαλονίκη

t.　+30 2310 240416, e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ώρες λειτουργίας: Τρ., Πε., Πα.: 12.00 – 20.00 / Τε., Σα.: 12.00 -15.00

Οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας ανήκουν στα επτά θαύματα του κόσμου και αποτελούν το δεύτερο κατά σειρά "θαύμα" μετά τις πυραμίδες του Χέοπα. Σύμφωνα με τις πηγές που αναφέρονται στην ύπαρξη των κήπων της Βαβυλώνας, το οικοδόμημα αυτό κατασκευάστηκε 2000 χρόνια μετά τις πυραμίδες του Χέοπα, στην πόλη Βαβυλώνα, ανατολικά του Ευφράτη ποταμού, στο σημερινό Ιράκ.

Η Βαβυλώνα

Τον 7ο-6ο αιώνα π.Χ η Βαβυλώνα αποτελούσε μια από τις σπουδαιότερες πόλεις του κόσμου, με επιβλητικά τείχη και οικοδομήματα όπως τον πύργο της Βαβέλ (πρόκειται για ναό του Θεού Μπελ Μαρδούκ). Ωστόσο, τη μεγαλύτερη αίγλη, την απέκτησε κάτω από την κυριαρχία του βασιλιά Ναβουχοδονόσωρ Β και σε αυτόν αποδίδεται η κατασκευή όλων των γνωστών αρχιτεκτονημάτων της Βαβυλώνας.

Ο θρύλος των κήπων της Βαβυλώνας

Κατά το Βηρωσσό (ιερέα της ελληνιστικής εποχής που έγραψε την ιστορία της Βαβυλώνας στην ελληνική γλώσσα) οι κήποι κτίστηκαν περίπου το 600 π.Χ προς χάριν της γυναίκας του Ναβουχοδονόσωρ Β, Αμυίτις, Η Αμυίτης κατάγοντας από την Μηδία, μια χώρα με βουνά και έτσι όταν ήρθε στην επίπεδη Βαβυλώνα, μελαγχόλησε και αναπολούσε την πατρίδα της. Ο Ναβουχοδονόσωρ, για να ευχαριστήσει τη γυναίκα του εμπνεύστηκε την κατασκευή ενός τεχνητού βουνού, φυτεμένου με εξωτικά φυτά, μεγάλα δέντρα και ευωδιαστά λουλούδια.

Η αρχιτεκτονική των κήπων της Βαβυλώνας

Οι κήποι της Βαβυλώνας, δεν ήταν κρεμαστοί αλλά αποτελούσαν τα πεζούλια ενός βαθμιδωτού κτιρίου. Η βάση του κτιρίου ήταν 400Χ400 πόδια (περίπου 122Χ122 μέτρα) και το ύψος του 80 πόδια (25 μέτρα). Καθώς, το κτίριο ήταν βαθμιδωτό, δηλαδή ο κατώτερος όροφος ήταν μικρότερος στην κάτοψη από τον ανώτερο όροφο, δημιουργούνταν εξώστες (πεζούλια) που επέτρεπαν τη φύτευση δέντρων, λουλουδιών και φυτών.

Κάτω από τα φυτεμένα δώματα, είναι πιθανόν να υπήρχαν φωτεινές στοές, με θέα προς τους κήπους, κατάλληλες για περίπατο και χαλάρωση. Όσον αφορά στην αντοχή του κτιρίου, αυτή θα έπρεπε να είναι πολύ μεγάλη, προκειμένου να συγκρατεί τις μεγάλες πιέσεις από τα χώματα, το νερό και τις φυτεύσεις. Αξιοσημείωτο είναι ότι μερικά δέντρα έφταναν τα 15 μέτρα σε ύψος.

Το σύστημα άρδευσης

Το εκπληκτικότερο στοιχείο των κήπων της Βαβυλώνας, δεν ήταν η αντοχή του κτιρίου ή οι διαστάσεις του αλλά ο τρόπος που αρδεύονταν οι φυτεύσεις. Άλλωστε, στη Βαβυλώνα οι βροχές ήταν ελάχιστες και έτσι το νερό έπρεπε να συλλέγεται καθημερινά από τον ποταμό και να κατευθύνεται στην ανώτερη βαθμίδα του κτιρίου. Από την ανώτερη βαθμίδα, το νερό κατευθυνόταν προς τις χαμηλότερες βαθμίδες. Η άρδευση λοιπόν, δεν ήταν καθόλου απλή υπόθεση δεδομένου ότι κάθε μέρα έπρεπε να ανεβαίνουν περίπου 300 τόνοι νερού στην κορυφή του κτιρίου ενώ τίθεται και το ζήτημα της στεγανότητας των δεξαμενών νερού.

Ο ακριβής τρόπος που ανέβαινε το νερό στους κήπους δεν είναι γνωστός στους επιστήμονες και αρχαιολόγους και ακόμη αποτελεί πεδίο συζητήσεων και αντιπαραθέσεων. Μερικές απόψεις που έχουν αναφερθεί είναι η άρδευση με Shadoof ή με τη χρήση του κοχλία του Αρχιμήδη (ωστόσο ο Αρχιμήδης ανακάλυψε τον κοχλία αργότερα).

Το σύστημα άρδρευσης με Shadoof (πηγή εικόνας: wikipedia. org)

Ο κοχλίας του Αρχιμήδη ή υδρόβιδα ( (πηγή εικόνας: wikipedia. org)

Θρύλος ή πραγματικότητα;

Παρά τη φήμη των κήπων της Βαβυλώνας, η ύπαρξή τους δεν έχει επιβεβαιωθεί μέχρι σήμερα. Καταρχήν, δεν έχουν βρεθεί βαβυλωνιακά κείμενα που να επιβεβαιώνουν την ύπαρξή του έργου αυτού αλλά ούτε και αρχαιολογικά ευρήματα. Ο Ηρόδοτος επίσης δεν αναφέρει καθόλου το κτίσμα, ενώ αντίθετα περιγράφει με μεγάλη λεπτομέρεια άλλα κτίσματα της Βαβυλώνας, όπως τα ζιγκουράτ, τα τείχη, το παλάτι και άλλα. Όσον αφορά στο Βηρωσσό, πιθανολογείται ότι απέδωσε το έργο στον Ναβουχοδονόσορ για πολιτικούς λόγους.

Ωστόσο, οι κήποι της Βαβυλώνας αναφέρονται σε μια σειρά πηγών, κυρίως από την κλασσική και ρωμαϊκή αρχαιότητα (Στράβωνας, Διόδωρος ο Σικελιώτης, Κουίντος Κούρτιος Ρούφος, Φίλωνας του Βυζαντίου). Βέβαια, οι πηγές αυτές δεν αναφέρουν το Ναβουχοδονόσορ, ως τον εμπνευστή του έργου, αλλά γενικά ένα Ασσύριο ηγέτη. Αυτό σημαίνει ότι οι κήποι θα μπορούσαν να έχουν κατασκευαστεί σε άλλη πόλη της Μεσοποταμίας.

Αντίγραφο αναγλύφου από το παλάτι του Ashurbanipal στην πόλη Νινευί. Παρουσιάζει πολυτελείς κήπους, που αρδεύονται απο υδραγωγείο. Το ανάγλυφο αυτό, ενισχύει την άποψη κάποιων αρχαιολόγων που αναζητούν τους κήπους της Βαβυλώνας στη Νινευί και όχι στη Βαβυλώνα. (πηγή εικόνας: Wikipedia.org)

Οι αρχαιολόγοι, βασιζόμενοι σε διάφορα στοιχεία αλλά και αρχαιολογικά ευρήματα, πιθανολογούν ότι οι κήποι βρίσκονταν στη πόλη Νινευί στην αρχαία Ασσυρία, κτίστηκαν από τον βασιλιά Sennacherib δίπλα στο παλάτι του και αρδεύονταν από τον ποταμό Τίγρη. Μάλιστα, οι ιστορικοί του Μ. Αλέξανδρου που πέρασαν από την περιοχή, έγραψαν για την συγκεκριμένη κατασκευή αλλά τα κείμενα δε διασώθηκαν (υπάρχουν αναφορές άλλων ιστορικών για τα συγκεκριμένα κείμενα.

Τρισδιάστατη απεικόνιση των κήπων της Βαβυλώνας

Πηγές