Μια καινούργια εικαστική παρέμβαση στην πόλη από ομάδα σπουδαστών του κολεγίου ΑΚΤΟ Θεσσαλονίκης
Γράφει η Χρύσα Ξουβερούδη - Ιστορικός Τέχνης
Οι δράκοι είναι πλάσματα που αιώνες τώρα εμφανίζονται στη μυθοπλασία, την τέχνη και την πίστη των ανθρώπων, σε Δύση και Ανατολή. Κάθε λαός χρησιμοποιεί τον δράκο ως ισχυρό σύμβολο του κακού και του καλού, με τη Δύση να τον φορτίζει αρνητικά και να δικαιώνεται μέσα από την εξουδετέρωση του και την Ανατολή, να προστατεύεται πίσω από τα πύρινα βέλη του και τη δυναμική του ευελιξία. Είναι η μορφή του που δίνει στην τέχνη αφορμή να αξιοποιήσει τις δυνατότητες της φόρμας και την ποικιλία του χρώματος, αλλά πιο ισχυρός είναι ο συμβολισμός που υποβόσκει και ξεχύνεται από τη μυθοπλασία στην πραγματική ζωή.
Στην Ελλάδα του 2015 οι δράκοι της ιστορίας και της φυλής ξεπηδούν απειλητικοί και σκοτεινοί και φαίνεται να μην γνωρίζουμε το σωστό σύνθημα για να τους κλείσουμε στην σπηλιά. Αυτά που παραδίδει το ελληνικό παραμύθι, «κλείσε κούτσουρα» ή κατά άλλη εκδοχή «κλείσε κουδουμουντού», έχασαν το μαγικό τους ρόλο. Ελεύθεροι χρόνια τώρα κυκλοφορούν και οπλοφορούν με τη βαριά ανάσα τους και την παχιά σκιά τους, σαν αυτόν που τρόμαξε το αγόρι στη βυζαντινή Θεσσαλονίκη τον 9ο αιώνα, όταν αυτό έπαιζε σε σκουπιδότοπο της πόλης, κοντά στη ρωμαϊκή αγορά. Ένας μαύρος που έμοιαζε με δράκο πετάχτηκε μπροστά του και του έκοψε την ανάσα. Ύστερα, ο μύθος λέει πως γλίστρησε στις καμάρες και εξαφανίστηκε, για να παραμείνει αιώνες τώρα στα λόγια των γιαγιάδων και των μανάδων, που τον αξιοποιούν για να πετύχουν τον αυστηρό παιδαγωγικό τους στόχο.
Υπάρχει, ωστόσο, κι ένας δράκος στην πόλη που γεννήθηκε στο μυαλό νέων δημιουργών, υπό την καθοδήγηση του έμπειρου καθηγητή της γραφιστικής, Θανάση Τσαμπούκα. Μια παρέα νεαρών σπουδαστών του ΑΚΤΟ, η Μαρία, η Μαρίζα, ο Μιχάλης, η Νικολέτα και ο Φίλιππος θέλησαν να ξορκίσουν με χρώμα και δυνατό σχέδιο το κακό και το μαύρο, για να αποκαλύψουν το φως και την αγάπη. Στο χορό της δημιουργίας ενώνονται οι λιλιπούτειοι μαθητές του 21ου και 85ου νηπιαγωγείου Θεσσαλονίκης, βουτώντας πινέλα στο χρώμα και βλέμμα στον κόσμο της ζωγραφικής που ξεδιπλώνεται στον άχαρο τοίχο της πολυκατοικίας.
Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο ένα δράκο με κάστρα στη μέση παίρνουν φως από τον ήλιο που λάμπει και ό,τι φτιάχνουν σε όλους αρέσει!
Μια πεταλούδα, η ψυχή ενός παιδιού ίσως, αφού η πεταλούδα συμβολίζει παραδοσιακά στην τέχνη την ψυχή, πλησιάζει άφοβα τον κοιμισμένο δράκο. Εκείνος κοιμάται αμέριμνος και σίγουρος για τη δύναμή του, προστατεύοντας πόλεις και χωριά και κυρίως τους μικρούς ταξιδιώτες της ζωής, που μπορούν στην πολύχρωμη σκιά του να συνεχίζουν να ονειρεύονται και να σχεδιάζουν σ’ ένα πολύχρωμο κόσμο. Μια ζωγραφιά ενώνει δύο σχολεία, τη μικρότερη και τη μεγαλύτερη εκπαιδευτική ομάδα, την ιδιωτική και τη δημόσια εκπαίδευση, για να προωθήσει τη συνεργασία και την ισχύ εν τη ενώσει, με ένα δράκο να φυλάει τα όνειρά μας…
Ευχαριστούμε τη Μαρία Φουρτούνη από τον ΑΚΤΟ Θεσσαλονίκης για την παραχώρηση του φωτογραφικού υλικού