Όταν όμως, η στάθμη του νερού επανήλθε στο αρχικό επίπεδο, τότε προέκυψε και η ανάγκη κατασκευής μιας γέφυρας, που θα διερχόταν από την τάφρο και θα εξυπηρετούσε την κυκλοφορία από και πρός το φρούριο Fort de Roovere.
Το φρούριο αυτό επανα-χρησιμοποιείται σήμερα, ως χώρος αναψυχής και συνδέεται με ποικίλες διαδρομές περιπάτου και ποδηλασίας.
Οι αρχιτέκτονες θεώρησαν όμως, ότι από ιστορικής άποψης, μια γέφυρα πάνω σε μια τέτοια αμυντική τάφρο θα έμοιαζε εντελώς παράταιρη και ξένη. Πράγματι τα υδάτινα αυτά φράγματα, χρησιμοποιούνταν κατά το παρελθόν προκειμένου να αποτρέπουν την είσοδο των εχθρών προς τα φρούρια και όχι για να την διευκολύνουν.
Για αυτόν ακριβώς το λόγο, πρότειναν την κατασκευή μιας σχεδόν αόρατης γέφυρας, που σαν στενή ρωγμή θα παραμέριζε τα νερά και θα διέσχιζε την τάφρο.
Η κατασκευή είναι ξύλινη και πλήρως αδιαβροχοποιημένη με την τοποθέτηση μεμβράνης (EPDM foil). Από μακριά δεν διακρίνεται σχεδόν καθόλου καθώς η στάθμη του νερού αλλά και του εδάφους φτάνουν μέχρι το χείλος του χαρακώματος.
Με αυτή την χειρονομία, οι αρχιτέκτονες πέτυχαν να ενσωματώσουν μια τεχνητή κατασκευή μέσα στο ιστορικό και φυσικό της περιβάλλον.
Περισσότερες πληροφορίες για τους Ro&Ad architects: εδώ
