Αναπόφευκτα λοιπόν, ως επαγγελματικός τίτλος (ή ως τίτλος σπουδών) ο όρος "διακοσμητής" μάλλον κρίθηκε ανεπαρκής και για αυτόν το λόγο αναζητήθηκαν κατά καιρούς άλλοι τίτλοι, όπως αυτός του "interior designer", του "αρχιτέκτονα εσωτερικών χώρων", "του μελετητή εσωτερικών χώρων", του "διακοσμητή- μορφολόγου", κλπ.
Είναι πράγματι όμως τόσο προβληματικός και ανεπαρκής ο όρος διακοσμητής και γιατί θα πρέπει άκριτα να αντικαταστήσουμε τη λέξη διακόσμηση με τη λέξη design;
Ας προσεγγίσουμε το θέμα ερευνώντας την ετυμολογία της λέξης "διακόσμηση".
Καταρχήν το ρήμα κοσμέω-ω (από το οποίο άλλωστε παράγεται και η λέξη κόσμημα) δε σημαίνει μόνο στολίζω αλλά κυρίως σημαίνει διευθετώ, τακτοποιώ, παρατάσσω. Απο το ρήμα αυτό άλλωστε παράγεται και η λέξη κόσμος, ως το αντίθετο του χάους. (πηγή: Συμεωνίδης. Χ, Ξενής. Γ, Φλιάτουρας Α, Λεξικό αρχαίας ελληνικης γλώσσας, ΟΕΔΒ).
Το εντυπωσιακότερο είναι δε, ότι η αρχαία λέξη διακόσμησις σημαίνει την τακτοποίηση του σύμπαντος (πηγή:λεξικό της κοινής νεοελληνικής). Μάλιστα χρησιμοποιήθηκε ως φιλοσοφικός όρος των Πυθαγορείων για να δηλώνει την αρμονική διευθέτηση του σύμπαντος.
Αν λοιπόν, η ενέργεια του διακοσμώ σημαίνει διευθετώ, διαμορφώνω, οργανώνω το χώρο και (γιατί όχι) τον στολίζω και τον βελτιώνω αισθητικά, τότε γιατί θα πρέπει να αναζητηθούν άλλες λέξεις (ακόμα και μη-ελληνικές) προκειμένου να περιγράψουν αυτήν ακριβώς την ενέργεια;
