Κατεβάστε το βιβλιο με τα βιομηχανικά προϊόντα που σχεδίασε ο Karim Rashid και δείτε online μερικές απο τις δουλειές του, που αφορούν το χώρο.

Οι γλυπτικές αναζητήσεις του Ανδρέα Κολοβού.

Ο Ανδρέας Κολοβός είναι ένας καλλιτέχνης που έχει ασχοληθεί με ποικίλα εκφραστικά μέσα, όπως με τη ζωγραφική, την γλυπτική, την ποίηση, τη χαρακτική , την σκηνογραφία, κλπ. Στη γλυπτική, τα τελευταία χρόνια εργάζεται πάνω στην ενότητα με θέμα τα «Μηχανικά πρωτόζωα».

Η δομή και η επιφάνεια των γλυπτών έργων έλκουν την καταγωγή τους από την παρατήρηση βιομορφικών και μηχανικών μικρόκοσμων. Η τεχνική του χαμηλού ανάγλυφου και το χρώμα στην επιφάνεια των μορφών δονεί την καμπυλωμένη ύπνωση των όγκων με δραματικές, αντιθετικές πλαστικές αρμονίες.

Ο ίδιος ο δημιουργός εξηγεί για τα γλυπτά του, από τερακότα:

"Το υλικό που χρησιμοποιώ κυρίως για να αναπτύξω την ιδέα μου είναι ο πηλός. Η ενότητα βασίζεται σε παρατηρήσεις φυσικών και μηχανικών μικρόκοσμων. Διευρύνω παραμορφωτικά τις συνάψεις δομής – επιφάνειας, τεχνικής- ονείρου σε μια προγλωσσική ανάμνηση του χρόνου, βίωμα ότι το μηχανικό προϋπάρχει στη φύση μορφολογικά και λειτουργικά σαν ερωτικό σώμα αρμογής."

Ο Ανδρέας Κολοβός σημειώνει

"Τα μάτια μου είναι ηδονικός πόρος, πλανόδια προσωπογραφία, αιμορραγία. Όταν ήμουν παιδί η γεύση του χώματος στο στόμα μου με ώθησε στην παράλογη ανάγκη να ιχνογραφώ ημερολογιακά την έλξη που ασκούσε στην όρασή μου η θέα των γραμμών των τοπίων"

"Απειθής και αδέξιος να στοιχειοθετήσω μια στέρεα αντίληψη ανάγνωσης του κόσμου έμαθα να μετρώ τον χρόνο αναπτύσσοντας φανταστικά μητρικά είδωλα φυσικών και μηχανικών ιδεογραμμάτων , - ανιμιστικά σημεία στο αρχέγονο συνθετικό ρευστό - ένα φόντο ουτοπικών υφών, την πύκνωση των στιγμών της ύπαρξής μου και τη διάλυσή τους στο εικονογραφικό σύστημα που χρησιμοποιώ στο καλλιτεχνικό μου έργο".

Το προσωπικό blog του δημιουργού: εδώ

Αν ετοιμάζεστε να επιλέξετε ταπετσαρία, μάθετε πρώτα τι σημαίνουν τα σύμβολα στην πίσω πλευρά των ρολών.

Η δυναμική επιστροφή της ταπετσαρίας στη διακόσμηση του χώρου δημιουργεί την ανάγκη να γνωρίσουμε τις πληροφορίες για τις ιδιότητες της κάθε ταπετσαρίας.

Έτσι θα μπορούμε να επιλέξουμε αυτήν που ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις μας.

Τα σύμβολα στο πίσω μέρος του ρολού της ταπετσαρίας είναι σύμφωνα με το πρότυπο Euro (DIN EN 235) για όλη την Ευρώπη.

Υπάρχουν 2 ομάδες- τα σύμβολα ποιότητας και επεξεργασίας

Επεξήγηση συμβόλων

A. Σύμβολα ποιότητας

1. Αντοχή στο νερό

Ανθεκτική στο νερό κατά τη διάρκεια της τοποθέτησης

2. Αντοχή στο πλύσιμο

3. Ανθεκτικότητα χρωμάτων στο φως

4. Εφαρμογή μοτίβου

Δίνει οδηγίες για την τοποθέτηση του σχεδίου.

Ελεύθερη εφαρμογή: δεν προσέχουμε τα σχέδια της ταπετσαρίας κατά την τοποθέτηση.

ευθεία τοποθέτηση: τα σχέδια της επόμενης σειράς τοποθετούνται το ένα δίπλα στο άλλο και στο ίδιο ύψος.

τοποθέτηση με μετακίνηση: το σχέδιο της επόμενης σειράς τοποθετείται με μετακίνηση κατά το ήμισυ.

σταυρωτή τοποθέτηση: σε κάθε δεύτερη σειρά το σχέδιο αναποδογυρίζεται.

5. Προετοιμασία τοποθέτησης

6. Αφαίρεση ταπετσαρίας

7. Διάφορα

Το τελευταίο σύμβολο της σειράς δείχνει ότι οι επάλληλες στρώσεις επανωτίζουν και γίνεται διπλή κοπή με το μαχαίρι καθέτως.

Δείτε μεγάλη ποικιλία από ταπετσαρίες και φωτοταπετσαρίες τοίχου και στη σελίδα της oikianet στο Facebook ή επισκεφτείτε το κατάστημα:

Σωτ. Τρούπκου 2, Χαλάστρα

τηλ: 2310-792757

Κιν. 6942-626556

Ένας εναλλακτικός τρόπος για να οργανώσετε τη βιβλιοθήκη σας, είναι να ταξινομήσετε τα βιβλία ανάλογα με το χρώμα του εξωφύλλου τους.

Οι διαστάσεις των επίπλων διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους. Όμως είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε τις τυπικές τους διαστάσεις, ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε κάποιες αρχικές εκτιμήσεις για το πως θα τοποθετηθούν τα έπιπλα στο χώρο.

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΔΙΠΛΟΥ ΚΡΕΒΑΤΙΟΥ

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΔΙΦΥΛΛΗΣ ΝΤΟΥΛΑΠΑΣ

ΚΑΡΕΚΛΑ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ

ΚΑΝΑΠΕΣ

ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ

Η κουζίνα είναι ένα χώρος εργασίας και για αυτό πρέπει να είναι πρακτική, λειτουργική και άνετη για όλους τους χρήστες.

Αρκετοί, όμως χρήστες ενδέχεται να αντιμετωπίζουν, προβλήματα που σχετίζονται με την εργονομία του σχεδιασμού της κουζίνας, όπως:

Δείτε μερικές συμβουλές εργονομίας που θα σας φανούν χρήσιμες στον σχεδιασμό της κουζίνας σας.

ΠΑΓΚΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Οταν αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε σε ένα πάγκο για μακρό χρονικό διάστημα, ο οποίος είναι, είτε πολυ ψηλός είτε πολυ χαμηλός, η καθημερινή λανθασμένη στάση του σώματος μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στη μέση μας. Όμως, παρόλο που οι χρήστες δεν εχουν όλοι το ίδιο ύψος, οι περισσότεροι σχεδιαστές κουζίνας, σχεδιάσουν τους πάγκους με το ίδιο ακριβώς ύψος (περίπου 0,90 μετρα).

Μια λύση, θα ήταν να επιλέγαμε το ύψος του πάγκου ανάλογα με το ύψος του χρήστη του. Όμως, κάτι τέτοιο σε αρκετές περιπτώσεις δεν είναι εφικτό καθώς η κουζίνα χρησιμοποιείται απο πολλούς χρήστες

Τι μπορούμε να κάνουμε όμως, όταν η κουζίνα χρησιμοποιείται απο πολλά άτομα που όλοι έχουν διαφορετικό ύψος;

Συμβουλή 1:

Μπορούμε να προβλέψουμε περισσότερους του ενός πάγκους, με διαφορετικά ύψη.

Συμβουλή 2:

Μπορούμε να χρησιμοποιούμε το τραπέζι του φαγητού ως πάγκο εργασίας. Αν για παράδειγμα, στο τραπέζι (ύψους 0,70- 0,75μ.) τοποθετηθεί μια επιφάνεια από χοντρό γυαλί, τότε μετατρέπεται αυτομάτως σε τραπέζι εργασίας. Το γυαλί αντέχει σε χαρακιές, λεκέδες, καυτά αντικείμενα, κλπ. Ένα τέτοιο τραπέζι, είναι πρακτικό ιδιαίτερα για τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που δεν αντέχουν την ορθοστασία και τους επιτρέπει να ετοιμάζουν μεγάλο μέρος του φαγητού καθισμένοι σε καρέκλα.

Για παράδειγμα, στην κουζίνα της επόμενης εικόνας, δημιουργήθηκε ένας χαμηλότερος πάγκος, πίσω ακριβώς απο το νιπτήρα. Έτσι κάποιος μπορεί να δουλέψει καθισμένος σε καρέκλα. Επιπλέον το υλικό του είναι σκληρό και ανθεκτικό σε χαρακιές και στην υψηλή θερμοκρασία.

Photo by Clay Construction Inc. - Discover traditional kitchen design inspiration

ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗ

Γενικά, θα πρέπει να αποφεύγεται η τοποθέτηση βαρέων αντικειμένων σε πολύ χαμηλά και σε πολύ υψηλά σημεία. Στην πρώτη περίπτωση, το απότομο και συχνό σήκωμα βαρέων αντικειμένων μπορει να δημιουργήσει πρόβληματα στη μέση ενώ στη δεύτερη, μια πιθανή πτώση μπορει να προκαλέσει τραυματισμούς.

Συμβουλή 1:

Τοποθετήστε τα βαριά αντικείμενα σε σημεία με εύκολη πρόσβαση.

Συμβουλή 2:

Εγκαταστήστε στα συρτάρια, στα ράφια και στα ντουλάπια μηχανισμούς κύλισης και περιστροφής. Οι μηχανισμοί αυτοί διευκολύνουν ιδιαίτερα, την πρόσβαση και την οργάνωση των αποθηκευμένων αντικειμένων.

Σήμερα, ο σχεδιασμός της κουζίνας, ειδικά στα συστήματα αποθήκευσης έχει εξελιχθεί πολύ και προσφέρει κυλιόμενα συρτάρια με μεγάλη χωρητικότητα, περιστρεφόμενα ράφια στις γωνίες, έξυπνους τρόπους οργάνωσης των συρταριών, κλπ.

Photo by Al Williams - Search contemporary kitchen pictures

ΣΥΣΚΕΥΕΣ

Συμβουλή 1:

Τοποθετήστε τον φούρνο σε στήλη και στο ύψος περίπου των ώμων ώστε να μπορείτε να ελέγχετε ευκολότερα την πορεία του ψησίματος.

Για παράδειγμα, στην κουζίνα της επόμενης εικόνας, ο φούρνος τοποθετήθηκε σε υψηλότερη θέση, ώστε να βοηθάει τον μάγειρα να παρακολουθεί το φαγητό ευκολότερα. Ακριβώς απο πάνω τοποθετήθηκε ο φούρνος μικροκυμάτων.

Photo by Lisa Wilson-Wirth, CKD - More beach style kitchen ideas

Η έμπνευση προήλθε (για ακόμα μια φορά) από το «κίνημα» των objet trouvé ή found art ή readymade, κατά το οποίο διάφορα, καθημερινά αντικείμενα μπορούν να μετατραπούν, με λίγες ή περισσότερες παρεμβάσεις, σε έργα τέχνης.

Επεκτείνοντας λοιπον τις αναζητήσεις του Marcel Duchamp, ο οποίος ήταν και ο εμπνευστής των objet trouvé αλλά και των βιομηχανικών αντικειμένων του Achille Castiglioni, προέκυψε η κατασκευή............ με τον τίτλο:

Το καλαπόδι δίνει χώρο στη βιωματική αφήγηση του δημιουργού Γιώργου Ηλιάδη που επιζητά να αιχμαλωτίσει την ενέργεια του ξύλου, και παράλληλα την υπαρξιακή διάσταση του χρόνου.

Γράφει η Χρύσα Ξουβερούδη - Ιστορικός Τέχνης

Πριν από λίγο καιρό συστήσαμε το ζωγράφο Γιώργο Ηλιάδη ως έναν σύγχρονο δημιουργό, που ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Η τελευταία του εικαστική πρόταση γίνεται αφορμή για να προσεγγίσουμε για μία ακόμη φορά το μυστήριο της τέχνης, που συνεχώς ζητά να δραπετεύει από κατεστημένες αντιλήψεις και άνωθεν εξαγγελίες ειδημόνων, σχολών και τάσεων.

Στην προκειμένη περίπτωση η ζωγραφική, ενσαρκώνει την επιθυμία του καλλιτέχνη να ερμηνεύσει τον κόσμο, συντάσσοντας γραμμές και χρώματα, υποτάσσοντας το φώς, σκηνοθετώντας το πλήρες και το κενό στην προβολή της εικαστικής παράστασης. Ωστόσο, η συγκεκριμένη παράσταση εκτυλίσσεται σε ένα χώρο που ξεφεύγει από τα στερεότυπα και την παντοδυναμία του τελάρου για να περιοριστεί σε μια επιφάνεια που μέχρι τότε συνδεόταν με άλλη χρήση. Το καλαπόδι –ως όχημα στη συγκεκριμένη περίπτωση της εικαστικής έκφρασης- δίνει χώρο στη βιωματική αφήγηση του δημιουργού που επιζητά να αιχμαλωτίσει την ενέργεια ενός ζωντανού υλικού, του ξύλου, και παράλληλα την υπαρξιακή διάσταση του χρόνου, παντρεύοντας ατομική και συλλογική μνήμη.

Ήδη από τη δεκαετία του ’80, μέσα στη ρευστή ατμόσφαιρα του μεταμοντερνισμού, το zeitgeist –πνεύμα της εποχής- φαίνεται πως ευνοεί τη συγκεφαλαίωση, την αναδρομή στο παρελθόν. Μετά τη φρενήρη αναζήτηση του καινούριου από το μοντερνισμό, επιδιώκεται η επιστροφή, επιστροφή στη δεξαμενή του πολιτισμού, στη φύση, στην οικεία καθημερινότητα, σε όλα αυτά που με μανία αντιστρατεύτηκαν οι πρωτοπορίες. Από την άλλη η δισδιάστατη επιφάνεια που από την Αναγέννηση και μετά, καθόριζε το ζωγραφικό χώρο, ανοίγοντας κατά τον Alberti ένα παράθυρο στον κόσμο με όρους ψευδαισθητικούς, επιτείνοντας τη σχέση ανάμεσα στο res (πράγμα) και το πραγματικό, γνωρίζει κατά τον 20ο αιώνα μεγάλη αμφισβήτηση.

Μια νέα εικαστική πραγματικότητα προωθείται τώρα, για να εγγραφούν σε αυτή ο χώρος και ο χρόνος, βασικές ορίζουσες της ανθρώπινης εμπειρίας. Έτσι το καλαπόδι που ενέχει ως αντικείμενο και την τρίτη διάσταση, είναι περίοπτο και αναδεικνύει την πλαστική ποιότητα ανακαλώντας μνήμες από τη διαδικασία της αρχικής του κατασκευής, ενθαρρύνει εν τέλει την οικειότητα στη σχέση με το θεατή. Από την άλλη η πρόκληση λειτουργεί αμφίδρομα, αφού με την καμπυλότητα του, τον περιορισμένο χώρο ακόμα και την ίδια την ταυτότητά του, το καλαπόδι διεγείρει την έμπνευση αλλά απαιτεί και την πνευματική εγρήγορση του δημιουργού. Από αντικείμενο που λειτουργούσε αυτόνομα στο δικό του χωροχρόνο, διαδραματίζοντας το δικό του ρόλο και προβάλλοντας μια ειδική σχέση με τον άνθρωπο, ενδύεται τον εικαστικό μανδύα αποκαλύπτοντας οπτικές και απτικές αξίες.

Με βάση τα παραπάνω, το μοντερνιστικό λεξιλόγιο εξακολουθεί να συντηρεί την επικαιρότητά του. Ο μεταμοντέρνος καλλιτέχνης δεν αγνοεί τη μοντερνιστική ηχώ αλλά την αντιλαμβάνεται μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα, στην ώριμη διατύπωσή της κι όχι στην επαναστατική γέννηση της. Στον απόηχο της εύστοχης παρατήρησης του August Strindberg ότι «πάνω σε ένα λεπτό στρώμα πραγματικότητας η φαντασία υφαίνει καινούρια σχέδια», ο Ηλιάδης αφηγείται ιστορίες που συγκινούν πρώτα τον ίδιο και μπορούν εύκολα να διαβαστούν από το θεατή· κι άλλοτε απευθύνεται σε πιο υποψιασμένους κι ενεργούς δέκτες που θα θελήσουν να ερμηνεύσουν έναν κόσμο προσωπικό και απόκρυφο, έναν κόσμο που υπέρκειται τους πραγματικότητας. Τα σύμβολα νοηματοδοτούνται από το δημιουργό τους, ο οποίος τεχνηέντως χρησιμοποιεί την ιδιαιτερότητα της εικαστικής επιφάνειας για να παρακινήσει το μυημένο σε μια πιο ενδελεχή προσέγγιση του έργου και υποκινεί το διάλογο με τον ίδιο αλλά και με το έργο τέχνης.

Η γραμμή πάλλεται ακολουθώντας την καμπύλη της επιφάνειας, ενώ το χρώμα και η υφή συνεργάζονται για να υποστηρίξουν τη φόρμα. Το χρώμα βαθαίνει για να ενισχύσει την υπαρξιακή εμμονή του χρόνου, η υφή προκαλεί την αφή και η φόρμα εναργής και μεστή, ενεργοποιεί με τη συνδρομή του φωτός, τη σύνθεση. Παρατακτική κυρίως η σύνθεση, αξιοποιεί τον οριζόντιο άξονα ενισχύοντας το χαρακτήρα τους αφήγησης, μέσα από τη συνομιλία πλήρους και κενού. Αφήνοντας έντεχνα το κενό να οδηγήσει το μάτι και τη φαντασία στο άπειρο, η παράσταση ορίζεται από το αντικείμενο αλλά και το ξεπερνά, συγκαλύπτει και αποκαλύπτει την εικαστική επιφάνεια. Άλλες φορές πάλι η σύνδεση με τον αρχικό προορισμό είναι άμεση και με εικαστικό καθοδηγητή το trompe l’oeil, ο δημιουργός ξεγελά το μάτι αξιοποιώντας σκασίματα του ξύλου για να πείσει πως πρόκειται για πραγματική φθορά σε παπούτσι. Αυτό που τον απασχολεί γενικότερα στην εικαστική του διαδρομή επανέρχεται με την ίδια δυναμική και στο σύνολο της τελευταίας του δουλειάς, ο ρεαλισμός και η υπέρβασή του.

Ο νόστος, η επιστροφή σε μια πατρίδα προσωπική, με αλιευμένα οράματα, εικόνες και ίχνη από την παρακαταθήκη της μνήμης του ενός αλλά και των πολλών, γονιμοποιεί το έργο του Ηλιάδη. Είτε ως αυτόνομο αντικείμενο, είτε ως συμπρωταγωνιστής σε μια νέα εικαστική πρόταση –οι λάμπες αποτελούν μια ξεχωριστή ομάδα στην τελευταία του δουλειά- τα καλαπόδια, ανανεώνουν τη σχέση τους με το σύγχρονο άνθρωπο και γίνονται πρεσβευτές μιας πληγωμένης αλλά όχι χαμένης αθωότητας.

Ευχαριστούμε το δημιουργό για την παραχώρηση του φωτογραφικού υλικού

Μπορούμε με την χρήση των χρωμάτων, να κάνουμε ένα χώρο να φαίνεται μεγαλύτερος ή μικρότερος;

Πως μπορούμε να τονίσουμε περισσότερο ένα αρχιτεκτονικό στοιχείο, χρησιμοποιώντας το χρώμα; Μπορούμε να κάνουμε ένα χρώμα να φαίνεται εντονότερο ή λαμπρότερο;