Το στενόμακρο μπάνιο έχει δυσανάλογα μικρό πλάτος σε σχέση με το μήκος του. Για να αντιμετωπιστεί το ζήτημα του μικρού και στενόμακρου μπάνιου μπορούν να ακολουθηθούν μία ή περισσότερες από τις παρακάτω προτάσεις:

Πρόταση 1. Επιλέξτε κρεμαστά είδη υγιεινής.

Γενικά, τα είδη υγιεινής και τα έπιπλα πρέπει να είναι σχετικά μικρά. Είναι προτιμότερο, για παράδειγμα να τοποθετήσετε δύο μικρούς νιπτήρες, τον ένα δίπλα στον άλλον, παρά ένα μεγάλο νιπτήρα.

Επίσης είναι προτιμότερο να τοποθετήσετε είδη υγιεινής, αναρτημένα στο τοίχο (κρεμαστή λεκάνη και κρεμαστό νιπτήρα) καθως καταλαμβάνουν λιγότερο χώρο και αφήνουν ελεύθερο το δάπεδο.

Στη μικρή πλευρά του μπάνιου συνίσταται να τοποθετήσετε την ντουζιέρα ή μια μικρή μπανιέρα. Αν πρόκειται για ντουζιέρα μπορείτε να τοποθετήσετε μπροστά ένα γυάλινο διαχωριστικό που αφενός θα συγκρατεί τα νερά και αφετέρου θα "τετραγωνίσει" οπτικά το χώρο.

Πρόταση 2: Δημιουργήστε διαφορετικά επίπεδα στο δάπεδο.

Για να μειωθεί η αίσθηση του μακρόστενου χώρου μπορούν να κατασκευαστούν διαφορετικά επίπεδα στο δάπεδο (σκαλοπάτια δηλαδή). Η λύση αυτή διορθώνει τις αναλογίες του μακρόστενου χώρου και δημιουργεί διαφορετικές περιοχές κατά μήκος της μεγάλης διάστασης. Στο ψηλότερο επίπεδο συνιστάται να κατασκευαστεί η ντουζιέρα ή να τοποθετηθεί η μπανιέρα.

Πρόταση 3: Δημιουργείστε οφθαλμαπάτες.

Για να τονίσετε τη μικρότερη διάσταση, μπορείτε να δημιουργήσετε με τα πλακίδια του δαπέδου, λωρίδες παράλληλες στη μικρή πλευρά του μπάνιου.

Επίσης, η τοποθέτηση ενός μεγάλου καθρέφτη σε μία από τις δύο μεγάλες πλευρές μεγαλώνει οπτικά την στενή πλευρά (δημιουργεί προοπτική).

Πρόταση 4: Μειώστε το ύψος του χώρου.

Στα μακρόστενα μπάνια, το ύψος φαίνεται δυσανάλογα μεγάλο. Όποτε συνιστάται να χαμηλώσει το ύψος των χώρων αυτών, με την κατασκευή ψευδοροφής ή παταριού.

Αρχιτέκτονες και σχεδιαστές παράγουν περιβάλλοντα με την πρόθεση να αποδώσουν χώρους στους χρήστες με σκοπό τη βελτίωση της διαβίωσης τους. Για να επιτύχουν το στόχο τους πρέπει να λάβουν υπόψη τους την κουλτούρα των χρηστών, τον τρόπο ζωής τους, την ιδιοσυγκρασία τους και ζητήματα που αφορούν στην περιβαλλοντική ευαισθησία τους.

Οι μπανιέρες κατασκευάζονται σε διάφορους τύπους και από ποικίλα υλικά (ξύλο, ακρυλικό, χάλυβα).

Οι πιο συνηθισμένοι τύποι είναι οι ορθογώνιες μπανιέρες, οι ελεύθερα τοποθετημένες και οι γωνιακές.

Οι ορθογώνιες μπανιέρες

Οι ορθογώνιες μπανιέρες τοποθετούνται σε επαφή με δύο ή τρείς τοίχους ενώ οι ελεύθερες πλευρές τους καλύπτονται με πλακάκια ή άλλο υλικό.

Το πιο τυπικό υλικό παρασκευής ορθογώνιων μπανιερών είναι το ακρυλικό, καθώς είναι ελαφρύ υλικό, μπορεί να παρασκευαστεί σε διάφορα χρώματα και επιπλέον έχει μεγάλες δυνατότητες μορφοποίησης, ειδικά για την κατασκευή καμπύλων λεπτομερειών (πχ. σαπουνοθήκη).

Στο εμπόριο διατίθενται ορθογώνιες μπανιέρες διαφόρων διαστάσεων. Το μήκος τους ξεκινάει από το 1 μέτρο και φτάνει εώς τα 1.80 μέτρα. Το σύνηθες πλάτος μια μπανιέρας είναι 0.70 μέτρα ή 0.75 μέτρα.

Οι προτεινόμενες διαστάσεις για μπανιέρα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί άνετα από δύο άτομα είναι 1.80 Χ 0.80 μέτρα.

Αρκετές φορές στη μία πλευρά της μπανιέρας κατασκευάζεται μια οριζόντια επιφάνεια για την τοποθέτηση των ειδών λουτρού (σαπούνια, σφουγγάρια, κλπ).

Οι μπανιέρες ελεύθερης τοποθέτησης

Οι μπανιέρες ελεύθερης τοποθέτησης δεν ακουμπούν απαραίτητα σε κάποιον τοίχο. Τοποθετούνται σε περίοπτη θέση μέσα στο μπάνιο ακόμα και σε κεντρικά σημεία. Το πιο τυπικό υλικό κατασκευής τους είναι ο χυτοσίδηρος. Αυτό σημαίνει ότι οι μπανιέρες αυτές έχουν μεγάλο βάρος. Παρόλα αυτά, τα τελευταία χρόνια κατασκευάζονται και μπανιέρες από ακρυλικό.

Επειδή ο σχεδιασμός τους είναι συνήθως "προσεγμένος" εξίσου προσεκτική πρέπει να είναι και η επιλογή των υπόλοιπων στοιχείων όπως των σωληνώσεων, της βρύσης, κλπ.

Οι γωνιακές μπανιέρες.

Η γωνιακή μπανιέρα έχει συνήθως δύο ίσες πλευρές που ακουμπούν σε δύο γωνιακούς τοίχους ενώ η τρίτη πλευρά είναι τόξο (τεταρτοκύκλιο).

Κατασκευάζονται για τοποθέτηση σε δεξιά ή αριστερή γωνία ενώ υπάρχουν και αρκετές παραλλαγές γωνιακών μπανιερών.

Η αποθήκευση ξύλων κοντά στο χώρο του τζακιού είναι απαραίτητη, για να παραμένει καθαρός ο χώρος, για ευκολότερο άναμμα και διατήρηση της φωτιάς.

Το κρεμαστό αυτό φωτιστικό είναι απλό, χαρούμενο και νεανικό.

Για να το κατασκευάσετε θα χρειαστείτε:

Στη βάση του μεταλλικού δοχείου, θα πρέπει να ανοίξετε μία τρύπα (λίγο μεγαλύτερη από 4 εκατοστά) ώστε να χωρέσει το εξάρτημα της λάμπας.

Βήμα 1

Με το πινέλο απλώστε αρκετή κόλλα στην περίμετρο του δοχείου. Στη συνέχεια τυλίξτε γύρω από το δοχείο μια ταινία από χαρτί. Η τοποθέτηση του χαρτιού είναι προαιρετική αλλά βοηθάει πολύ, στο να κολλήσουν γρηγορότερα και ευκολότερα οι ξυλομπογιές πάνω στον κύλινδρο.

Βήμα 2

Βάλτε κόλλα πάνω στην επιφάνεια του χαρτιού και κολλήστε σταδιακά τις ξυλομπογιές, ακολουθώντας τη σειρά των χρωμάτων του ουράνιου τόξου.

Βήμα 3

Καλύψτε όλο το κονσερβοκούτι με τις ξυλομπογιές.

Βήμα 4

Περιμένετε λίγη ώρα ώστε να κολλήσουν καλά οι ξυλομπογιές. Στη συνέχεια, κρεμάστε το φωτιστικό περνώντας το ντουί μέσα από την τρύπα του μεταλλικού δοχείου.

Σημείωση 1: Το συγκεκριμένο φωτιστικό είναι κατάλληλο για στοχευμένο ή χαμηλό φωτισμό καθώς περιορίζει αρκετά το φώς.

Σημείωση 2: Για μεγαλύτερο φινίρισμα, πρέπει να κολλήσετε και δεύτερη σειρά από ξυλομπογιές, ώστε να μην φαίνονται οι σχισμές ανάμεσα στις ξυλομπογιές.

Κτίρια προηγούμενων δεκαετιών αντιμετωπίζουν σήμερα διάφορα προβλήματα: παρωχημένη αισθητική, φθορά στα υλικά κατασκευής, υπέρμετρη κατανάλωση ενέργειας, με αποτέλεσμα να μην είναι ελκυστικά για πώληση ή ενοικίαση.

Παράλληλα η ευαισθητοποίηση όλων μας για την προστασία του περιβάλλοντος και την πράσινη ανάπτυξη οδηγούν στην αναβάθμιση των όψεων τόσο αισθητικά όσο και ενεργειακά. Συγχρόνως και η εξέλιξη στην τεχνολογία των δομικών υλικών συμβάλλει στην αναβάθμιση αυτή.

1. Εξωτερική θερμομόνωση

Είναι η εφαρμογή ενός κελύφους στην εξωτερική πλευρά του υφισταμένου κτιρίου, για την προσθήκη ή βελτίωση της μόνωσης του.

Η κατασκευή γίνεται με την τοποθέτηση διογκωμένης ή εξηλασμένης πολυστερίνης και σε ειδικές περιπτώσεις πετροβάμβακα στους εξωτερικούς τοίχους και την τελική επικάλυψη του κελύφους με πολυμερισμένο κονίαμα, που προσφέρει ισχυρή μηχανική αντοχή και στεγανοποίηση. Για την εφαρμογή χρησιμοποιούνται ειδικά πρόσθετα τεμάχια για την προστασία των γωνιών, νεροσταλάκτες, υαλόπλεγμα για τον οπλισμό της επιφάνειας εφαρμογής του επιχρίσματος.

Με τον τρόπο αυτό ελαχιστοποιούνται οι θερμικές απώλειες του κτιρίου από τους εξωτερικούς τοίχους και επιτυγχάνεται εξοικονόμηση ενέργειας.

Πλεονεκτήματα

• Ενεργειακή αναβάθμιση του κτιρίου
• Αποφυγή δημιουργίας θερμογεφυρών στα στοιχεία από σκυρόδεμα (υποστυλώματα, δοκάρια, τοιχεία), που δημιουργούν συμπύκνωση υδρατμών (μούχλα, μύκητες, στίγματα κλπ) και συμβάλλουν κατά σημαντικό ποσοστό στις ολικές θερμικές απώλειες του κτιρίου
• Ενίσχυση της θερμοχωρητικότητας του τοίχου με αποτέλεσμα τη διατήρηση της επιθυμητής θερμοκρασίας στο εσωτερικό για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα μετά την διακοπή της θέρμανσης ή του κλιματισμού
• Πλήρης εκμετάλλευση του χώρου χωρίς μείωση του εμβαδού του, καθώς η τοποθέτηση γίνεται εξωτερικά
• Μείωση του κόστους συντήρησης του κτιρίου
• Η τοποθέτηση στα υφιστάμενα κτίρια γίνεται χωρίς όχληση των ενοίκων, καθώς οι εργασίες γίνονται εξωτερικά του κτιρίου χωρίς να δημιουργούνται μπάζα

2. Αεριζόμενες προσόψεις

Αποτελούν σύνθετα συστήματα κατασκευής, που προσφέρουν αισθητική ποιότητα και αποτελεσματική μόνωση με ταυτόχρονη εξοικονόμηση ενέργειας.

Αποτελούνται από μια εξωτερική επικάλυψη, έναν θάλαμο αέρα ελάχιστου βάθους 4εκ., σκελετό κυρίως από αλουμίνιο που στερεώνεται στο κτίριο και μία μονωτική στρώση στερεωμένη στον εξωτερικό τοίχο του κτιρίου.

Για την εξωτερική επικάλυψη χρησιμοποιούνται διάφορα υλικά και κύριος σκοπός της είναι η αισθητική και η προστασία.

Το κενό είναι απαραίτητο για την ενεργοποίηση του φυσικού αερισμού μέσω εφελκυσμού, που εξασφαλίζει τη λειτουργία του συστήματος ως σύνολο και την εξοικονόμηση ενέργειας.

Ο σκελετός αλουμινίου εξασφαλίζει τη στερέωση και σταθερότητα της εξωτερικής επικάλυψης.

Η μονωτική στρώση εξασφαλίζει τη θερμομόνωση.

Πλεονεκτήματα

• Ενεργειακή αναβάθμιση του κτιρίου
• Συμβολή στη ψύξη του κτιρίου το καλοκαίρι και στον έλεγχο των θερμικών απωλειών το χειμώνα
• Προστασία από υπερθέρμανση του κτιρίου κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού
• Εξάλειψη του κινδύνου ρηγματώσεων
• Αυξημένη ηχομονωτική συμπεριφορά
• Εύκολη και ταχεία τοποθέτηση　χωρίς να υπάρχει ανάγκη παρέμβασης στο εσωτερικό του κτιρίου και χωρίς να απαιτείται τροποποίηση των εσωτερικών τελειωμάτων
• Δυνατότητα ‘αναπνοής’, αερισμού της μονωτικής στρώσης και εκτόνωση των υδρατμών με φυσικό τρόπο
• Δυνατότητα πλήρους εκμετάλλευσης της αισθητικής που προσφέρει η ποικιλία στα υλικά των εξωτερικών πλακών κάλυψης

Με τον όρο "Radical Design" χαρακτηρίζεται η τάση στην αρχιτεκτονική και στο σχεδιασμό, που αναπτύχθηκε στις δεκαετίες του 60 και 70, κυρίως στην Ιταλία. Ο στόχος των εκπροσώπων της, ήταν η ανατροπή των αξιών και των δογμάτων που επικρατούσαν στην αρχιτεκτονική, την περίοδο εκείνη.

Τα όρια μεταξύ των διαφόρων τάσεων στην αρχιτεκτονική και το σχεδιασμό είναι ρευστά και έτσι πολλές φορές είναι δύσκολο να διακριθούν. Η τάση όμως του radical design, διακρίνεται από άλλες παρόμοιες τάσεις (για παράδειγμα από την τάση "anti-design") κυρίως λόγω της ισχυρής βουλησης των εκπροσώπων της να αντιταχθούν στο κατεστημένο, τόσο σε ιδεολογικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο.

Οι εκπρόσωποι του ριζοσπαστικού σχεδιασμού θεωρούσαν ότι η αρχιτεκτονική γλώσσα είναι μια γλώσσα που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της άρχουσας κοινωνικής τάξης και ως εκ τούτου έπρεπε να ανατραπεί. Έκριναν, ότι ήταν πιο σημαντικό να αλλάξουν τη συνείδηση και τις συνήθειες των ανθρώπων παρά να προσθέσουν καινούργια κτίρια στον αστικό ιστό.

Συχνά, η έμφαση του σχεδιασμού δινόταν στον ίδιο το χρήστη ο οποίος θα έπρεπε να μπορεί να διαμορφώνει το προϊόν σύμφωνα με τις δικές του ανάγκες. Αναπόφευκτα λοιπόν και λόγω των ιδεολογικών αντιλήψεων, οι εκπρόσωποι της ριζοσπαστικής αρχιτεκτονικής, εξέδωσαν διάφορα θεωρητικά κείμενα, που ασκούσαν κριτική και επεσήμαιναν τις πολιτικές και οικονομικές διαστάσεις τις επικρατούσας αρχιτεκτονικής.

Τα δείγματα της ριζοσπαστικής αρχιτεκτονικής, ακτός απο τα θεωρητικά κείμενα, απαρτίζονται κυρίως από γραφικές αναπαραστάσεις και σχέδια ουτοπικών πόλεων.

Βασικοί εκπρόσωποι ήταν τα στούντιο Archigram, studiodada, Archizoom, Superstudio και Ufo. Το ενδιαφέρον για τη ριζοσπαστική αρχιτεκτονική άρχισε να μειώνεται τη δεκαετία του 70, κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης της περιόδου.

Twelve Ideal Cities, 1972

Concept: Superstudio

πηγή εικόνας: designmuseum.org

Το μπάνιο και η κουζίνα είναι οι δύο περιοχές στις οποίες δημιουργείται η μεγαλύτερη συγκέντρωση σωληνώσεων (ύδρευσης και αποχέτευσης).

Παράλληλα, στους χώρους αυτούς παράγονται οσμές και κυρίως υγρασία. Ως εκ τούτου, για να επιλέξετε την ιδανικότερη θέση για το μπάνιο μέσα σε μια κάτοψη, θα πρέπει να λάβετε υπόψην τις παρακάτω παραμέτρους.

Αν μια κατοικία ή διαμέρισμα, έχει ήδη εγκατεστημένο το δίκτυο παροχής νερού και αποχέτευσης τότε οι θέσεις των σωληνώσεων καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό σε ποιο σημείο της κάτοψης μπορεί να τοποθετηθεί το μπάνιο.

Για λειτουργικούς αλλά και οικονομικούς λόγους, θα πρέπει να ακολουθούνται οι παρακάτω κανόνες:

Αν τηρηθούν οι δύο βασικοί αυτοί κανόνες, τότε οι εγκαταστάσεις, δηλαδή οι σωληνώσεις ύδρευσης και αποχέτευσης καθώς και οι εγκαταστάσεις του εξαερισμού, θα έχουν μικρότερο κόστος εγκατάστασης (μήκος σωληνώσεων, ηχομόνωση, κλπ) αλλά και συντήρησης.

Πόσα μπάνια πρέπει να υπάρχουν σε ένα διαμέρισμα;

Αν σε μία κατοικία υπάρχει μόνο ένα μπάνιο, τότε αυτό θα πρέπει να είναι ευρύχωρο και εύκολα προσβάσιμο τόσο από τα υπνοδωμάτια όσο και από το καθιστικό. Καθώς λοιπόν το μπάνιο θα πρέπει να χρησιμοποιείται τόσο από τους ενοίκους του σπιτιού όσο και από τους επισκέπτες, η πρόσβαση σε αυτό δε θα πρέπει να γίνεται διαμέσου ιδιωτικών χώρων.

Γενικά, η καλύτερη λύση είναι να υπάρχουν δύο τουλάχιστον μπάνια σε μια κατοικία. Το ένα μπορεί να είναι μεγαλύτερο και πλήρως εξοπλισμένο (με λεκάνη, μπανιέρα, νιπτήρα) και να χρησιμοποιείται μόνο από τους ενοίκους του σπιτιού και το άλλο (το βοηθητικό) να είναι μικρότερο.

Φροντίστε, ώστε ο χώρος του μπάνιου να μην είναι άμεσα ορατός από το καθιστικό ή από την κεντρική είσοδο. Πολλές φορές όμως τα διαμερίσματα είναι μικρά και έτσι αναγκαστικά η πόρτα του μπάνιου συνδέεται απευθείας με το καθιστικό. Σε αυτήν την περίπτωση μπορείτε να τοποθετήστε ένα διαχωριστικό ή ένα έπιπλο μπροστά από την πόρτα προκειμένου να την καλύψετε.

Αερισμός

Το μπάνιο, είναι ένας από τους πιο υγρούς χώρους με μεγάλη συγκέντρωση υγρασίας και υδρατμών. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να αερίζεται με φυσικό τρόπο, δηλαδή το μπάνιο θα πρέπει να διαθέτει ανοιγόμενο παράθυρο. Το παράθυρο, καλό είναι να βλέπει σε ανοιχτό χώρο ή σε φωταγωγό (όμως ο φωταγωγός πρέπει να έχει αρκετά μεγάλες διαστάσεις καθώς ένας στενός φωταγωγός δε λειτουργεί καλά).

Αν αυτό δεν είναι εφικτό, τότε θα πρέπει να καταλήξετε στη λύση του μηχανικού εξαερισμού.

Τα βιομηχανικά δάπεδα αποτελούν την κατάλληλη λύση για ενιαίους σύγχρονους εσωτερικούς χώρους σε μεγάλη ποικιλία σχημάτων και χρωμάτων.

Με τον όρο βιομηχανικά δάπεδα χαρακτηρίζονται διαφορετικά υλικά και τεχνικές επίστρωσης δαπέδων με σκοπό τη βελτίωση των μηχανικών χαρακτηριστικών της επιφανείας τους.

Η χρήση τους ξεκίνησε από βιομηχανικούς και αποθηκευτικούς χώρους, λόγω των υψηλών απαιτήσεων των δαπέδων τους σε αντοχή σε μηχανική καταπόνηση, σε διάφορες χημικές προσβολές και συχνή χρήση χημικών καθαριστικών.

Στη συνέχεια η χρήση τους επεκτάθηκε σε εσωτερικούς χώρους με διάφορες χρήσεις, όπως γραφεία, σχολεία, καταστήματα, εστιατόρια, μουσεία, με πιο πρόσφατη την εφαρμογή τους στις κατοικίες.

Κριτήρια εφαρμογή τους

Εκτός από την αντοχή τους σε διάφορες καταπονήσεις, κριτήρια για την εφαρμογή τους αποτελούν το αισθητικό αποτέλεσμα, η άνεση στην κυκλοφορία, η ηχοαπορροφητικότητα.

Photo by Hufft Projects - More modern kitchen ideas

Κατηγορίες

Διαμορφώθηκαν τα διακοσμητικά, αρχιτεκτονικά βιομηχανικά ρητινούχαδάπεδα με αναρίθμητες δυνατότητες στις ακόλουθες κατηγορίες

Εποξεικά δύο συστατικών, πολυουρεθανικά δύο συστατικών, ακρυλικά τσιμεντοειδή.

Photo by Hufft Projects - Search modern dining room pictures

Πλεονεκτήματα

Τα ρητινούχα δάπεδα είναι μονολιθικά, λεία δάπεδα και συνδυάζουν ένα ευρύ φάσμα διακοσμητικών εφαρμογών και ποικιλία χρωμάτων με τη μεγάλη αντοχή.

Προσφέρουν ελευθερία στους σχεδιαστές να διαμορφώσουν την όψη τους, έχουν μικρό βάρος (δεν επιβαρύνουν με πρόσθετα φορτία την κατασκευή), έχουν μικρό πάχος (κατάλληλα για ανακαινίσεις), είναι αντιολισθηρά, δεν έχουν αρμούς.

Η εφαρμογή τους γίνεται εύκολα και γρήγορα (είναι έτοιμα για χρήση ακόμη και μετά τρείς ώρες από την εφαρμογή), απαιτούν μικρή συντήρηση, επισκευάζονται εύκολα.

Photo by Elad Gonen - Browse contemporary kitchen photos

Τοποθετούνται σε οποιοδήποτε υπόστρωμα.

Εφαρμόζονται σε υγιές υπόστρωμα με σπάτουλα, ειδικό ρολό ή πιστόλι airless σε διαδοχικές στρώσεις, σύμφωνα με τις οδηγίες των κατασκευαστών.

Διακοσμήστε γυάλινα μπουκάλια με χρωματιστά νήματα πλεξίματος.

Τί θα χρειαστείτε:

Οδηγίες κατασκευής

Βήμα 1

Χρησιμοποιώντας το πινέλο, αλείψτε με κόλλα ένα κομμάτι του μπουκαλιού. Ξεκινήστε από τη μέση.

Βήμα 2

Κόψτε ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι κλωστής (μεγαλύτερο του 1 μέτρου) και αρχίστε να τυλίγετε γύρω από το μπουκάλι την κλωστή. Γενικά, για να τυλίξετε την κλωστή ευκολότερα, είναι προτιμότερο να γυρίζετε το μπουκάλι γύρω από την κλωστή, παρά την κλωστή γύρω από το μπουκάλι.

Βήμα 3

Όταν τελειώσει το πρώτο κομμάτι, προσθέστε περισσότερη κόλλα και ξεκινήστε να τυλίγετε ένα δέυτερο κομμάτι κλωστής (διαφορετικού χρώματος)

Βήμα 4

Τυλίξτε σταδιακά ολόκληρο το μπουκάλι με κλωστές.

Σημείωση: Οι ενώσεις μεταξύ των διαφόρων νημάτων πρέπει να βρίσκονται από τη μία πλευρά του μπουκαλιού (από την πίσω πλευρά δηλαδή). 'Ετσι, μερικές φορές ίσως χρειαστεί να κόψετε την κλωστή, λίγο πρίν τελειώσει, στο κατάλληλο σημείο.

Χρησιμοποιήστε δύο ή τρία νήματα με διαφορετικό χρώμα. Καλύψτε ολόκληρο το μπουκάλι με κλωστές αφήνοντας τη βάση και το στόμιο ακάλυπτα.

Η κόλλα, όταν στεγνώσει θα γίνει διαφανής και δε θα φαίνεται καθόλου.

Περισσότερες χειροτεχνίες για παιδιά