Ο μελετητής για να καθορίσει τις αναλογίες ενός χώρου μπορεί να ακολουθήσει τυπικά δύο μεθόδους. Η πρώτη μέθοδος είναι να βασιστεί στη διαίσθησή του ενώ η δεύτερη είναι να εφαρμόσει κάποιο μαθηματικό σύστημα αναλογιών όπως για παράδειγμα τη χρυσή τομή.
Προσεγγίζοντας τις αναλογίες ενός χώρου με τη διαίσθηση.
Οι έμπειροι σχεδιαστές αναπτύσσουν μέσα από την εξάσκηση και τις σπουδές τους την ικανότητα να αναγνωρίζουν διαισθητικά τις αναλογίες ενός χώρου. Στην πραγματικότητα, η ικανότητα αυτή αποτελεί μια από τις πιο βασικές δεξιότητες ενός καλλιτέχνη ή διακοσμητή. Για πολλούς διακοσμητές, ωστόσο, η επίτευξη αρμονίας ή ισορροπίας δεν αποτελεί πάντοτε το ζητούμενο αλλά αντίθετα προτιμούν χώρους με δυναμικές αναλογίες και ισχυρές αντιθέσεις.
Η χρυσή τομή και άλλα μαθηματικά συστήματα αναλογιών.
O Andréa Palladio, ένας από τους πιο γνωστούς Ιταλούς αρχιτέκτονες του 16ου αιώνα, χρησιμοποιούσε σύστημα αναλογιών για να σχεδιάσει και να οργανώσει μια σειρά αγροικιών στην ύπαιθρο. Οι κατόψεις οργανώνονται τυπικά σε αναλογίες τετραγώνου 1:1 και σε αναλογίες ορθογωνίου, 1:2, 2:3 και 3:5. Ωστόσο απέφευγε τις αναλογίες 3:4 και 4:5 καθώς τα σχήματα που προέκυπταν δεν εξυπηρετούσαν τις προθέσεις του. Ένα άλλο πολύ γνωστό σύστημα αναλογιών που αναπτύχθηκε στην αρχαιότητα είναι η χρυσή τομή. Για να κατασκευάσει ένας σχεδιαστής το σύστημα της χρυσής τομής, θα πρέπει να ξεκινήσει από ένα τετράγωνο. Στη συνέχεια θα πρέπει να το διαρέσει σε δύο ίσα ορθογώνια και να περιστρέψει την υποτείνουσα του ενός από τα δύο ορθογώνια κατά 90 μοίρες. Με αυτό τον τρόπο δημιουργείται το ορθογώνιο της χρυσής τομής.
Για ιδέες ανακαίνισης και προσφορά ανακαίνισης σπιτιού επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της κατασκευαστικής εταιρείας ανακαινίσεων του Ιωάννη Φούσκα